Ο αέρας σέρνει την επιβίωση
για μια μέρα ακόμα.
Μέσα απ’ τις ρωγμές των χειλιών,
απ’ τις γεύσεις των φιλιών
η ψυχή αυτονομείται.
Σαν αποδημητικό φεύγει
σε άγνωστο προορισμό,
επέλεξε να ζει στα ανεκπλήρωτα.
Μέσα στη σκόνη του χρόνου
πάνω στο σώμα μου
συλλέγω τα δακτυλικά σου αποτυπώματα.
Ανακτώ την ισορροπία μου,
στο λιγοστό φεγγάρι
σ’ ένα δωμάτιο σβηστό,
αναγνωρίζω τα νεύματα
του γυναικείου σώματος.
Αγναντεύω βουβός την ομορφιά,
η απάτη της ζωής
βουλιάζει στον πάτο
των ωραίων μας στιγμών.
Ο Δημήτρης Καρπέτης γεννήθηκε στην Ορμύλια Χαλκιδικής το 1969. Έχει σπουδάσει στο Α.Τ.Ε.Ι. Θεσσαλονίκης Τμήμα Γεωπονίας. Επίσης έχει δίπλωμα Κ.Ε.Κ σε Θέματα Βιολογικής Γεωργίας καθώς και Επεξεργασίας Εικόνας και Photoshop. Από το 2000 δουλεύει σε Δημόσια Υπηρεσία. Έχει ταξιδέψει πολύ σε Ευρώπη και Αμερική. Ποιήματά του έχουν δημοσιευθεί σε πολλά λογοτεχνικά περιοδικά και ιστότοπους και έχουν διαβαστεί σε ραδιοφωνικές εκπομπές και σε εικαστικά projects.
Φωτογραφία: Sergiu Jurca
BookSitting 