Ιδού το στοίχημα:
να δηλώνεις παρών
έστω λειψός
έστω μισός
αγκαλιάζοντας το μικρόκοσμο
χαμογελαστός στον περίγυρο
ήρεμος πάντα
και στους αιθέρες να πετάς
με δημόσιο καιρό άστατο
ταραγμένο
δονούμενος από ύλες εκρηκτικές
και άλλες δυνάμεις.
Να ’χεις στο αίμα σου λέξεις μονάκριβες
πολύτιμες
τρυφερές
χορταίνοντας την πείνα σου
στολίζοντας τη φωνή σου
κι αύτανδρος να γκρεμίζεσαι
απ’ τα παράθυρα του πύργου των ματιών της.
Να ξημερώνεις
να νυχτώνεσαι
μέσα στον κόκκο του παντός
και μέσα στο λουλούδι
στοιχίζοντας κοντά ομοιότητες και διαφορές
ζητώντας τα μικρά και τα ελάχιστα
παλεύοντας
κι αντέχοντας
σε σκοτεινές γωνιές
μαζί με τους απόκληρους
τους άμαχους
και τους κατατρεγμένους
εκεί που τα τοιχώματα ριγούν
και τρίζουν τα σανίδια από ασώματα βήματα.
Βαθιά στα σπλάχνα σου να κολυμπάς
και σταθερά να περπατάς
σφιχτά κρατώντας
τη νικημένη σου σημαία.
Να ’σαι δηλαδή
αυτό που λένε
ένας κανονικός άνθρωπος.
Φωτογράφος: Rob Curran
BookSitting 