Πλήθος οι «απόψεις» για την ποίηση, μονόπλευρες, συχνά ως την μισαλλοδοξία. Και, αλίμονο, αυτός που αρχίζει να μιλάει με τη φράση «ποίηση είναι…» ή «ποίηση δεν είναι…» ετούτο ή εκείνο το αόριστο, ξεχνάει πως αναφέρεται σ΄ένα χώρο ιδιωτικό, κατοικημένο από κάποια πλάσματα της ποίησης, κάποια κείμενα που έφερε να στεγάσει μια διάθεση ή μια ανάγκη της ψυχής, αλλά κι οι τύχες της στιγμής και, ακόμα, οι συνήθειες ενός περιβάλλοντος.
[…]
Ένα παρόμοιο παιχνίδι, με τις άδειες λέξεις και την πομπώδη προφορά μεταφερμένες από την ιδιωτική συζήτηση στις στήλες τύπου και στις σελίδες των βιβλίων, είναι, κατά κανόνα, -οι ελάχιστες εξαιρέσεις επιβεβαιώνουν- και η γύρω από την ποίηση ανεμολογία ή «παραφιλολογία». Με τη διαφορά ότι ο «κριτικός» δεν ξεχνάει αλλά συνειδητά παραβλέπει – εκτός αν δεν έχει ποτέ σκεφτεί τι του συμβαίνει- το γεγονός ότι κι οι δικές του αποφάνσεις προσδιορίζονται από ορισμένα κείμενα που διάλεξε ή έμαθε ή έτυχε να πιστεύει πως είναι η ποίηση, ότι αυτά φέρνει στο νου του όταν προσπαθεί να προβάλει, να εξηγήσει, να αποδείξει: «τι είναι η ποίηση».
(Από το βιβλίο της Λύντιας Στεφάνου «Το πρόβλημα της μεθόδου στη μελέτη της ποίησης», σ. 15-16, εκδόσεις Κάλβος, Αθήνα 1981. Το κείμενο έχει μεταγραφεί σε μονοτονικό σύστημα.)
Η Λύντια Στεφάνου ήταν ποιήτρια, δοκιμιογράφος και μεταφράστρια. Γεννήθηκε το 1927 στην Αθήνα. Σπούδασε νομικά στο Πανεπιστήμιο Αθηνών την περίοδο 1945-1949. Σπούδασε, επίσης, στη Σχολή Ρυθμικής και Ορχηστρικής Τέχνης της Κούλας Πράτσικα. Πρωτοεμφανίστηκε στη λογοτεχνία, δημοσιεύοντας ποιήματα στο περιοδικό «Παλμός» (Μάιος 1944, τεύχος 1) με το πατρικό της όνομα Γεωργούλη. Ήταν μέλος της ομάδας που εξέδωσε τα πρωτοποριακά για την εποχή τους περιοδικά «Παλμός» (1944), «Αιγαίο» (1945) και «Στάχυς» (1950). Συνεργάστηκε, επίσης, με τα περιοδικά «Ζυγός», «Καινούρια Εποχή», «Τομές», «Γράμματα και Τέχνες» κ.ά. Ήταν μεταξύ των ιδρυτικών μελών της Εταιρείας Συγγραφέων (1981) και επανειλημμένα μέλος του διοικητικού της συμβουλίου. Ήταν, επίσης, ένα από τα ιδρυτικά μέλη του Συμποσίου Ποίησης της Πάτρας (αρχές δεκαετίας του ’80).
Έχει αφήσει σημαντικό λογοτεχνικό, δοκιμιακό και μεταφραστικό έργο. Της απονεμήθηκαν: το 1973 το 2ο Κρατικό Βραβείο Δοκιμίου για τη μελέτη «Το πρόβλημα της μεθόδου στη μελέτη της ποίησης» και το 1994 το Βραβείο Κριτικής – Δοκιμίου για τη μελέτη «Γενικά και ειδικά για την ποίηση». Πέθανε την 6η Φεβρουαρίου 2013 στην Αθήνα.
BookSitting 