Σε «διαδρόμους σωτηρίας»
με διαδικασίες συνοπτικές
με πολιτογραφούν Παιδί-πρόσφυγα και μου παρέχουν
το δικαίωμα
(Τους ευχαριστώ!)
να κρατώ σφιχτά στην
αγκαλιά μου τ’ αγαπημένο
μου παιχνίδι.
Άλλοτε πάλι με μετρούν
ως αριθμό,
το Παιδί-αριθμός,
το χωρίς όνομα,
το ναυάγιο το ξεβρασμένο
ανοιχτά των ακτών
της Μεσογείου.
Πολιορκημένο από
«Πολιτισμένα» και
Ισχυρά συμφέροντα
είμαι το Παιδί που
τα μάτια του
«η πείνα εμαύρισε».
Καθημερινά αντικρίζω
κατάματα της κακοποίησης
τα πρόσωπα τα πολλά
και τρομάζω.
Από φόβο δε μιλώ… Και αν το
κουράγιο βρω να μιλήσω,
δε μ’ακούνε ή μ’ ακούνε
και δε μιλούν!
Είμαι… είμαι, εν ολίγοις,
το Παιδί Του Θεού σε χέρια ανθρώπων.
Φωτογραφία: Jordan Whitt
BookSitting 