Φεγγαρόνυχτα
Ήταν, σαν ο ουρανός
να φίλησε σιωπηλά τη γη,
και αυτή μες στη λάμψη των ανθών
να’ πρεπε τώρα να τον ονειρευτεί.
Tο αγέρι διαπερνούσε τους αγρούς
θρόιζε σιγανά τους δρυμούς,
τα στάχυα βαραίναν απαλά,
και η νύχτα είχε ξαστεριά.
Και η ψυχή μου
άπλωσε τα φτερά της,
πέταξε μες της υπαίθρου τη γαλήνη,
σαν να επέστρεφε στο σπίτι της και εκείνη.
(Μετάφραση: Αντώνης Κερασνούδης)
Mondnacht
Es war, als hätt’ der Himmel
die Erde still geküsst,
dass sie im Blütenschimmer
von ihm nun träumen müsst’.
Die Luft ging durch die Felder,
die Ähren wogen sacht,
es rauschten leis die Wälder,
so sternklar war die Nacht.
Und meine Seele spannte
weit ihre Flügel aus,
flog durch die stillen Lande,
als flöge sie nach Haus.
Λίγα λόγια για τον ποιητή από τον μεταφραστή
Ίσως στη σημερινή εποχή το όνομα του Joseph von Eichendorff (1788-1857) να μην είναι πλέον γνωστό στο ευρύ κοινό, τα έργα του όμως στη γερμανόφωνη και αγγλόφωνη βιβλιογραφία όχι μόνο είναι πλήρως εξαντλημένα, αλλά και ως ποιητής συνεχίζει να κατέχει στη Γερμανία θέση εφάμιλλη των Goethe και Heine.
Πρώσος στην καταγωγή, με επιφανείς σπουδές της δικανικής τέχνης, ζυμώνεται με τους ρομαντικούς λογοτεχνικούς κύκλους ήδη από τα φοιτητικά του χρόνια στη Χαϊδελβέργη, ενώ συνεχίζει να ερωτοτροπεί μαζί τους κατά την μετέπειτα ζωή του στο Βερολίνο. Συμμετέχει στον πόλεμο της αυτοκρατορίας απέναντι στον Ναπολέοντα, ένα γεγονός που διαποτίζει την πρώιμη γραφή του, η οποία και αναδύει το αίσθημα της νοσταλγίας απέναντι στην Ευρώπη που μοιάζει να καταρρέει.
Ο λυρισμός του χαρακτηριζόταν από τη μοναδική ικανότητα να μετουσιώνει τις πιο απλές λέξεις σε συναισθήματα απίστευτου βάθους, αλλά και μουσικότητας. Ενώ τα ποιήματά του φαντάζουν εν πρώτοις απλά, με την ίδια ειλικρίνεια και γενναιοδωρία που χαρακτηρίζει τα γερμανικά δημοτικά τραγούδια, το περιεχόμενο τους μετατρέπεται σταδιακά σε μια μελωδική ροή λέξεων, οι εικόνες γίνονται σύμβολα της εσωτερικής λαχτάρας για το άπειρο, αλλά και της αναζήτησης κάποιας φευγαλέας στιγμής ευδαιμονίας και εκπλήρωσης. Όπως συχνά τόνιζε και ο ίδιος «ένα τραγούδι μοιάζει να κοιμάται μέσα σε όλα τα πράγματα γύρω μας…»