Χριστόφορος Τριάντης | Ο πόνος των ανθρώπων

Ο έρωτάς μας πέρασε – κυριολεκτικά και μεταφορικά- από χίλια κύματα: πολιτικές εξορίες σε διάφορα μέρη της χώρας (στα πιο απομακρυσμένα και τα πιο απομονωμένα), αναγκαστικοί χωρισμοί λόγω διώξεων, φτώχεια (ως τα όρια της εσχάτης πενίας), αλλαγή πόλεων για να βρω εργασία, κλήσεις και παρακλήσεις σε υψηλά πρόσωπα (της γενικής και ημικρατικής καλλιτεχνίας) για να δεχτούν τα γραπτά μου και έτσι να κερδίσω λίγα χρήματα (για επιβίωση). Τα εμπόδια όμως, τρέφουν την αγάπη, όπως λένε οι ποιητές κι οι ψυχολόγοι (κι όχι μόνο αυτοί). Τελικά, οι άνεμοι άλλαξαν και οι καιροί βοήθησαν και σμίξαμε. Βάλαμε όλη την ενέργειά μας (τη ζωτικότητά μας), για ν’ αναπληρώσουμε τον χαμένο χρόνο. Αυτό επιτάσσει ο έρωτας.

Να όμως, που τα γεγονότα προσπερνούν τους ανθρώπους και διαμορφώνουν αυτά την ιστορία. Μπορεί να είναι εχθροί της αλήθειας (σύμφωνα με τον Θερβάντες), αλλά όχι της πραγματικότητας. Μια βροχερή νύχτα του Νοέμβρη (όχι και τόσο νύχτα), καθώς της διάβαζα ένα ποίημά μου για την αγάπη, η αγαπημένη μου αποκοιμήθηκε. Απαξίωσε τον μόχθο μου, τις λέξεις που αγαπούσα και που ήταν η μόνη μου περιουσία. Και μιαν άλλη φορά, που έτρεξα να βοηθήσω έναν γέρο άστεγο να ξεφύγει από κάτι συμμορίτες (επικίνδυνη φασιστοπαρέα ήταν) που τον χτυπούσαν με μανία (το πρόσωπό του ήταν μες στα αίματα), εκείνη μ’ εγκατέλειψε επιδεικτικά, χωρίς να αρθρώσει μια λέξη υποστήριξης, χωρίς να εκστομίσει μια κραυγή αποτροπιασμού. Κατάλαβα καλά, ένιωσα είναι το σωστό ρήμα, ότι δεν έβλεπε τον πόνο των ανθρώπων όπως εγώ, ούτε συμμεριζόταν τις ιδέες μου, ό,τι αγαπούσα και πίστευα βαθιά.

Χωρίσαμε χωρίς εξηγήσεις. Δεν χρειάζονταν άλλωστε.

Ο Χριστόφορος Τριάντης είναι εκπαιδευτικός. Γράφει ποιήματα, διηγήματα και κείμενα.