Eiléan Ní Chuilleanáin | Απόδειξη (μτφρ. Τάκης Π. Πιερράκος)

Απόδειξη

Kατά μήκος της ταξιδιάρας παραλίας
Η θάλασσα ξεφορτώνει γυάλινα μπωλ, μέδουσες,
σπασμένα όστρακα, κουβάρια διχτυών της, φελλούς,
κομμάτια ξύλου, κοράλια. Mια τεθλασμένη γραμμή
σχηματίζεται πάνω στην άμμο.
Ιδού η απόδειξη∙ Μαζέψτε τα όλα.

Ο χρόνος αποθέτει στα παντζούρια των παραθύρων
ένα κυματοειδές τελείωμα σκόνης,
Κρύβει βρωμιά κάτω από το ψυγείο, καλεί
τα ποντίκια να χωθούν
πίσω από τον εμφανή σωρό των άδειων μπουκαλιών.
Mέσα στο ψυγείο ο πάγος αυγαταίνει
λαμβάνοντας παράξενα σχήματα∙ Έξω από το σπίτι
οι ρωγμές απλώνονται στην άσφαλτο∙
Καταλήγουν έξω, συνδέονται μεταξύ τους
για να υφάνουν κάποιο είδος μηνύματος.
Η ηλικία δημιουργεί ανθρώπους
των οποίων οι ρυτίδες παραπλανούν
για τον τρόπο που χαμογελούσαν, με σημάδια
εγχειρήσεων. Έχουν άσπρα μπαλώματα
εκεί που δεν τους βρίσκει ο ήλιος∙ Το δέρμα
των χεριών τους σκληραίνει∙
Μερικοί έχουν ψεύτικα δόντια.
Το τρεμόπαιγμα των βλεφάρων,
η ταραχή των επιστηθίων
είναι απόδειξη ζωής.

(Μετάφραση: Τάκης Π. Πιερράκος)

Evidence

Along the wandering strand the sea unloads glass balls
Jellyfish, broken shells, its tangle
Of nets, cork, bits of wood
Coral. A crooked line paid out on sand
Here΄s evidence; Gather it all up.

Time on window-panes
Imposes a curved edge of dust,
Hides dirt under the refrigerator, invites
The mice to dodge
Behind the revealing stack of empty bottles.
In the refrigerator the ice is growing
Into odd shapes; outside
The house, the cracks are spreading
In the asphalt; they reach out, join
To weave some kind of message.
Age creates
People whose wrinkles betray
How they smiled, with scars
Of operations. They have white patches
Where the sun has not reached them;
The skin grows hard on their hands;
Some of them have false teeth.
The flick of their lashes, the flutter of their shirtfronts
Is evidence of life.

---

Η Eiléan Ní Chuilleanáin γεννήθηκε στο Κορκ της Ιρλανδίας το έτος 1942. Ο πατέρας της ήταν συγγραφέας, πανεπιστημιακός καθηγητής, ο οποίος μετείχε στον απελευθερωτικό αγώνα της Ιρλανδικής Ανεξαρτησίας. Αποφοίτησε από το University College Cork και στη συνέχεια σπούδασε στο Οxford University. H Eiléan Ní Chuilleanáin έχει δημοσιεύσει πολλά ποιητικά βιβλία, στα οποία περιλαμβάνονται: The Mother House (2020), The Boys of Blue hill (2015), The Sun-fish (2010), που κέρδισε το διεθνές βραβείο Griffin, «SelectedPoems» (2009); «The Magdalene Sermon» (1989), το οποίο επελέγη ως ένα από τα τρία καλύτερα ποιητικά βιβλία του έτους από το περιοδικό IrishTimes/Aer Lingus Poetry Book Prize Committee, και το «Act sand Monuments» (1966), το οποίο κέρδισε το βραβείο Patrick Kavanagh. Από το έτος 1966 διδάσκει στο Trinity College του Δουβλίνου.

Υπήρξε εκδότρια του περιοδικού Poetry Ireland Review. Από το έτος 1975 εκδίδει το φιλολογικό περιοδικό Cyphers. Είναι παντρεμένη με τον ποιητή Μacdara Woods και μοιράζει το χρόνο της μεταξύ Ιρλανδίας και Ιταλίας. Το κριτήριο για την δημοσίευση κάθε ποιήματός της, σύμφωνα με την ίδια, είναι αν αυτό είναι αληθινό, αν το πιστεύει και το αισθάνεται. H ποιήτρια σε πρόσφατη ομιλία της ανέφερε ότι: «Η σοβαρή χρήση μιας γλώσσας είναι δημόσιο καλό. Το να μη χρησιμοποιείται η γλώσσα με ανόητο ακατάλληλο και ανακριβή τρόπο είναι κάτι που πρέπει να μαθαίνει ο καθένας. Οφείλουμε να γνωρίζουμε τα πράγματα που μπορεί να κάνει η γλώσσα και η μελέτη της λογοτεχνίας είναι ένας από τους τρόπους για να το μάθουμε».(«A really serious use of language is a public good. Not using language in foolish and inappropriate and inaccurate ways is something that everyone should learn. We need to know the things that language can do and studying literature is one of the ways to find that out»).

---

Φωτογραφία: Scott Van Hoy