Η οχλοβοή της απογοήτευσης διογκώνεται,
η πορεία προς το τίποτα συνεχίζεται
με βήματα γοργά.
Περιφέρομαι σέρνοντας τη ζωή
ένα κουφάρι άδειο.
Τα γεγονότα φράσσουν το δρόμο,
το ύφος του σκυθρωπού ανθρώπου κυριαρχεί.
Ουρλιάζουν τα λησμονημένα όνειρα
προσπαθούν να ξεσηκώσουν τις πράξεις
από το λήθαργο χρόνων.
Δεσπόζουν οι ρυτίδες
στα σκονισμένα πρόσωπα.
Η βροχή μελαγχολική
μαστιγώνει τα πραγματικά συναισθήματα.
Στην απεραντοσύνη της αδράνειας
πορεύεται μια ζωή λερωμένη.
Κοιτώ τον εαυτό μου στον καθρέφτη
αποθηκεύω τον πόνο
κρέμομαι απ’τα χείλια μου,
αναζητώ απαντήσεις.
Στην σκληρή γεμάτη απαιτήσεις ζωή,
ο χρόνος δεν έχει πια νόημα,
ο χρόνος απλά…
κυλά νωχελικά.
Ο Δημήτρης Καρπέτης γεννήθηκε στην Ορμύλια Χαλκιδικής το 1969. Έχει σπουδάσει Γεωπονία στο Α.Τ.Ε.Ι. Θεσσαλονίκης και Θέματα Βιολογικής Γεωργίας σε Κ.Ε.Κ. Από το 2000 δουλεύει σε Δημόσια Υπηρεσία. Γραπτά του έχουν δημοσιευθεί σε πολλά λογοτεχνικά περιοδικά και ιστότοπους.
BookSitting 