Το Καλοκαίρι εφέτος έμεινε βουβό,
τραυματισμένο ωσάν Γκουέρνικα.
Μες στις πολλές τρεμάμενες φωνές
του φθινοπώρου που ‘ρχεται,
θα νοσταλγήσουμε τα λιοκαμέν’ απομεσήμερα.
Τότε που ο ήλιος ξεδιάντροπα
έκαιγε τα χείλη και τα στήθη
και το κορμί ξεροστάλιαζε από έρωτα
κι η γλώσσα ξεραινόταν απ’ τη δίψα
ως οι πεθαμένοι κρίταμοι στις αμμοθίνες.
Στη σύμφυρση όλων των ετερόκλητων στοιχείων,
νοσταλγώντας τ’ άλογα που κάλπαζαν ελεύθερα
ξεσηκώνοντας τους θυμωμένους γλάρους
που πριν ξέγνοιαστοι άραζαν τεμπέλικα στις ξέρες,
κάτω απ΄τη λάμπα που τρεμοπαίζει
στα σκοτάδια του δωματίου,
μες στη βαθιά-της ψυχής-θάλασσα
εμείς, οι αθέατοι θεατές των εποχών
που έρχονται και φεύγουν
κρατώντας στη μνήμη το ανάγλυφο της αίσθησης
αφαιρώντας χρόνια απ’ τα χρόνο μας,
θα κοιμηθούμε ήσυχοι στα σεντόνια των αναμνήσεων.
Και η ζωή θ’ ανθίζει τ’ αξημέρωτα
μπρος στο χλωμό πρόσωπο του Χειμώνα,
περιμένοντας το επόμενο Καλοκαίρι.
Η Ελένη Ιωάννου είναι από την Καβάλα. Γράφει ποίηση, ασχολείται με τη ζωγραφική και τη φωτογραφία. Έχει παρακολουθήσει σεμινάρια θεάτρου, δημιουργικής γραφής, μαθήματα αρχιτεκτονικού σχεδιασμού, ζωγραφικής, φωτογραφίας, τραγούδι και πιάνο. Έχει σπουδάσει Fashion Design, Interior Design και Makeup Artist σε σχολές της Αθήνας. Ποιήματά της έχουν βραβευθεί στην Ελλάδα και στο εξωτερικό και υπάρχουν σε ηλεκτρονική και έντυπη μορφή, σε ebooks και ποιητικές ανθολογίες. Φωτογραφίες της και ζωγραφικά έργα της έχουν διακριθεί και βραβευτεί επίσης.
BookSitting 