Διακοπή ρεύματος,
επιτέλους, στο σκοτάδι για λίγο.
Ας μην ανοίξει για λίγα λεπτά το φως,
το μόνο φως να είναι η λάμπα στο κομοδίνο.
Τραβάω τις κουρτίνες,
αφήνω το σκοτάδι να απλωθεί.
Φανάρι ανοιχτό δε βρίσκεται
μία κόρνα ενός αυτοκινήτου μοναχή.
Ας κρατήσει λίγο αυτή η διακοπή,
μας έγινε εμμονή και αυτή η ΔΕΗ.
Λίγο στο σκοτάδι, αυτή η σιγή,
το χαρακτήρα μας αναδεικνύει με κάθε ρωγμή.
Διακοπή ρεύματος,
μέσα στη σιωπή.
Ψυχή δεν υπήρχε στους δρόμους, φωνή παραμικρή,
μονάχα η μορφή μου να περιπατεί.
Διακοπή ρεύματος
και αυτό το σκοτάδι με ευεργετεί.
Δεν ψάχνω, δεν αναζητώ
μέσα στη σιωπή ούτε ένα κερί.
Μου αρέσει του σκοτεινού το χρώμα,
αχ! να μην προσπαθούν να διορθώσουν τη διακοπή
ακόμα.
Μακάρι να υπήρχε του εαυτού μας η αληθινή εκδοχή,
μέσα στη μέρα που φοράμε σε κάθε περίσταση μάσκα διαφορετική.
Η Μαρία Σκαμπαρδώνη είναι δημοσιογράφος και συγγραφέας. Αγαπάει τη συγγραφή και αρθρογραφεί τα περισσότερα χρόνια της ζωής της.
Φωτογραφία: Ion Fet
BookSitting 