Συνέντευξη σε πρώτο πρόσωπο στην Τίνα Πανώριου
Η Χαριτίνη Μαλισσόβα γεννήθηκε και κατοικεί στον Βόλο. Έχει σπουδάσει Παιδαγωγικά και ασκεί το λειτούργημα της δασκάλας. Από το 2014 αρθρογραφεί για θέματα λογοτεχνίας και εκπαίδευσης στην εφημερίδα Θεσσαλία της Μαγνησίας. Έχει φιλοξενήσει σε συνεντεύξεις λογοτέχνες, ακαδημαϊκούς, εικαστικούς και καλλιτέχνες. Συνεντεύξεις της και κριτικές βιβλίων φιλοξενούνται και στο ηλεκτρονικό περιοδικό Διάστιχο. Έχει γράψει άλλα τρία παραμύθια, σε θεατρική μορφή, τα οποία επένδυσαν σχολικές γιορτές. Η ποιητική συλλογή με τίτλο Ιδεατή ολότητα, που κυκλοφόρησε στο τέλος του 2019 από τις εκδόσεις Αρμός, ήταν υποψήφιο για βραβείο πρωτοεμφανιζόμενης ποιήτριας στα βραβεία Jean Moréas. Τον Φεβρουάριο του 2021 κυκλοφόρησε, επίσης από τις εκδόσεις Αρμός, το εγχειρίδιο για εκπαιδευτικούς και γονείς με τίτλο Σχέσεις γονέων – εκπαιδευτικών στο Δημοτικό Σχολείο. Το παραμύθι Μια μέρα στον βυθό είναι το τρίτο της βιβλίο.
Κοιτάζοντας τον χώρο γύρω από το γραφείο μου, βλέποντας τις στήλες των βιβλίων που με περιβάλλουν κι ενώ συντάσσω αυτές τις γραμμές, θυμάμαι τον εαυτό μου παιδιόθεν να ξεκουράζεται με ένα βιβλίο.
Διανύοντας τα ηλικιακά πεδία άλλαζαν και οι αναγνωστικές μου προτιμήσεις.
Πάντα, ωστόσο, με δελέαζε το «δύσκολο» ή, τέλος πάντων, αυτό που θεωρούσα ότι θα με οδηγήσει κάποια βήματα μπροστά.
Ο τρίτος κούριερ που με επισκέπτεται σήμερα μου φέρνει κι άλλα βιβλία.
Διακόπτω το γράψιμο και τις σκέψεις μου και ανοίγω τα πακέτα με την ίδια αδημοσύνη που παραλαμβάνουν τα παιδιά ένα δώρο έκπληξη. Οκτώ χρόνια στην αρθρογραφία και τα συναισθήματα παραμένουν αναλλοίωτα.
Χαίρομαι ιδιαίτερα όταν μπορώ να μαντέψω ποιο βιβλίο μπορεί να κρύβει κάθε πακέτο και νιώθω ακόμα μεγαλύτερη ικανοποίηση όταν το βιβλίο μού αρέσει και θέλω να το προβάλλω στην εφημερίδα ή στο site.
Αριστερά μου αναπαύονται τα δικά μου βιβλία, με σειρά εμφάνισης στο χώρο των εκδόσεων:
Πρώτη πρώτη η Ιδεατή ολότητα, μια ποιητική συλλογή με πενήντα δύο ποιήματα, που εκδόθηκε στο τέλος του 2019, με εφτά διαφορετικές ενότητες.
Δίπλα του βρίσκονται οι Σχέσεις γονέων εκπαιδευτικών στο Δημοτικό Σχολείο, ένα εγχειρίδιο -απότοκος της περί την εκπαίδευση αρθρογραφίας, που κυκλοφόρησε μεσούσης της δεύτερης καραντίνας και που, όλως τυχαίως, συμβαδίζει με την αντίστοιχη φετινή θεματική για την αξιολόγηση των εκπαιδευτικών.
Συνεχίζω να γράφω ποιήματα, πιο αραιά ίσως, επειδή ο εγκλεισμός και η υγειονομική κρίση μού στοίχισαν πολύ περισσότερο από όσο ενδεχομένως θα έπρεπε.
Δεν λειτουργώ συγγραφικά κάτω από ακραίες συνθήκες. Διάβαζα και πρόβαλλα, ωστόσο, το έργο πολλών συγγραφέων αυτή την περίοδο. Η ανάγνωση στην περίπτωση αυτή λειτούργησε ψυχοθεραπευτικά.
Η συγγραφή αποζητά τη δική της ρουτίνα γι’αυτό και με το που επανήλθαμε στην όποια κανονικότητα επανήλθε και η διάθεση για γράψιμο.
Τελευταίο στη σειρά, ένα παραμύθι αυτή τη φορά, με τίτλο Μια μέρα στον βυθό.
Έχει μακρά ιστορία η πορεία αυτού του κειμένου μέχρι να γίνει βιβλίο.
Η πρώτη εκδοχή του γράφτηκε σχεδόν είκοσι χρόνια πριν, όταν νέα δασκάλα με συγγραφικές τάσεις, σκάρωσα μια ιστορία βγαλμένη από τις σχολικές τάξεις όπου διαπίστωσα ένα μοτίβο που επαναλαμβανόταν σταθερά. Εννοώ πως τόσο με είχε εντυπωσιάσει που σε κάθε σχολική τάξη υπήρχαν παιδιά που αντιμετωπίζονταν ως ανεπιθύμητα από τους συμμαθητές τους αλλά και παιδιά που στην προσπάθειά τους να γίνουν αρεστά διάλεγαν τρόπους να προσεγγίσουν τις υπάρχουσες παρέες που μόνο θετικό αποτέλεσμα δεν είχαν. Κάπως έτσι χτίστηκε ο ρόλος του μεγάλου ψαριού το οποίο οι γοργόνες και τα ψαράκια σε μια όμορφη γωνία του βυθού δεν εννοούν να εντάξουν στην παρέα τους.
Η ιστορία γράφτηκε αρχικά στο χέρι, με ένα χρυσαφί, θυμάμαι, στυλό!
Τη διάβασα στα παιδιά, έδειξαν ότι τους αρέσει κι αμέσως, όταν διάλεξαν ρόλους, άρχισα να το διαβάζω. Δραματοποιούσαν ενθουσιασμένα όσα άκουγαν.
Δεν αργήσαμε να ράψουμε ρούχα για τις γοργόνες, για τα ψαράκια, για το μεγάλο ψάρι και το παρουσιάσαμε στη γιορτή λήξης του σχολικού έτους.
Το παραμύθι, με παραλλαγές, παρουσιάστηκε με ανάλογο τρόπο από μαθητές Α’ και Β´τάξεων, με πιο πρόσφατη την περσινή παρουσίαση από τους μαθητές μου, που κι εκείνοι αγάπησαν την ιστορία αυτή. Τους δόθηκε η ευκαιρία να γίνουν ζωγράφοι, ηθοποιοί, να παίξουν, να γελάσουν, να χαρούν.
Συνήθως τα παιδιά έφτιαχναν τις ζωγραφιές με τον βυθό και τους ήρωες, όπως τον φαντάζονταν.
Όταν πια πήρε τον εκδοτικό του δρόμο, βλέποντας την έξοχη εικονογράφηση της Σίσσυς Κυλερτζή, ενθουσιάστηκαν όσο κι εγώ.
Εύχομαι να δώσει χαρά, τροφή για σκέψη και δημιουργικό παιχνίδι και σε πολλά άλλα παιδιά και να αποτελέσει ένα ευχάριστο και χρήσιμο εργαλείο για τους εκπαιδευτικούς της προσχολικής και της πρώτης σχολικής ηλικίας.
Κάνοντας την πρώτη αποθήκευση του κειμένου για να το ξαναδώ αργότερα με ματιά διορθωτή, εμφανίζονται οι δυο σελίδες με δυο νέες συγγραφικές ιδέες που έχουν αρχίσει να παίρνουν μορφή καθώς και τη συνέντευξη με τον λογοτέχνη που θα συνομιλήσω στην εφημερίδα την Κυριακή.
Σκέφτομαι πόσο μοναχική είναι η δουλειά του συγγραφέα όταν γράφει και πόσο εξόχως επικοινωνιακή όταν μοιράζεται όσα έγραψε.
Ώσπου να πάρουν, πάντως, την τελική μορφή τους τα επόμενα βιβλία, θα φροντίσω να απολαύσω πολλές μέρες στον βυθό! Και στον αφρό!
Χαρούμενο καλοκαίρι, λοιπόν, κυρία Μαλισσόβα.
Καλό Καλοκαίρι!
BookSitting 