Αφεθήκαμε σε χέρια βάναυσα
να ορίζουν τις ζωές μας.
Γίναμε άνθρωποι της συνήθειας,
μακριά της
η επιβίωση αδύνατη.
Δε μας ρώτησε ποτέ κανείς,
υπακούμε σ’ αυτά
που άλλοι αποφασίζουν για μας,
σ ‘αυτό που λέγεται κανονικό,
μια πιθανή ελευθερία
που μέσα της συνωστίζονται
όλες μας οι στερήσεις.
Οι ανθρωποθυσίες συνεχίζονται
στο βωμό της επανάληψης.
Ζούμε όσα μας επιτρέπουν οι κανόνες.
Ξυπνάς το πρωί,
κοιτάς το μετρητή του χρόνου
η κανονικότητα ξαναρχίζει.
Οι αλυσίδες σπάνε
εγκαταλείποντας
την άφεση
στο έλεος και στις ορέξεις
του κάθε παρανοϊκού «μέντορα».
Για τους υπόλοιπους
οι αλυσίδες θα σφίγγονται
όλο και περισσότερο
η κανονικότητα θα συνεχίζεται…
ήταν κάποτε ωραία
την εποχή των ονείρων.
Ο Δημήτρης Καρπέτης γεννήθηκε στην Ορμύλια Χαλκιδικής το 1969. Έχει σπουδάσει Γεωπονία στο Α.Τ.Ε.Ι. Θεσσαλονίκης και Θέματα Βιολογικής Γεωργίας σε Κ.Ε.Κ. Από το 2000 δουλεύει σε Δημόσια Υπηρεσία. Γραπτά του έχουν δημοσιευθεί σε πολλά λογοτεχνικά περιοδικά και ιστότοπους.
Φωτογραφία: Pixabay
BookSitting 