Ταμείο χρόνου Ι
Έτσι σιωπηλά έρχονται οι λέξεις
Σκάβουν μέσα μας
Και επουλώνουν τη σιωπή
Είναι σαν τα χέρια
που αγγίζουν τις πληγές μας
και δεν φοβούνται
Έτσι σιωπηλά
Γερνούν και οι μέρες
-Δύο, τέσσερεις, δύο μήνες, χρόνος-
Ώσπου και η απουσία σου ακόμη
Να είναι ολωσδιόλου απαρατήρητη.
Ταμείο χρόνου ΙΙ
Έτσι αργά έρχονται οι μέρες
Σκύβουν μέσα μας
ακέραιες
και επουλώνουν την απουσία
Είναι σαν τα χέρια
που αγγίζουν τις πληγές μας
και δεν φοβούνται
Μία μία, ανεπαίσθητα
Γερνούν και οι λέξεις
-Δύο, τέσσερεις, δύο μήνες, χρόνος-
Ώσπου και η ίδια η σιωπή
Να είναι ολωσδιόλου απαρατήρητη.
(Από την ποιητική συλλογή της Ελένης Λιντζαροπούλου «Η αναιδής σκιά», εκδόσεις Αρμός, 2017. Το ποίημα έχει μεταγραφεί σε μονοτονικό σύστημα.)
Η Ελένη Λιντζαροπούλου γεννήθηκε στη Νίκαια του Πειραιά το 1962. Αριστούχος της Θεολογικής Σχολής, σπούδασε Θεατρική Εμψύχωση, Δημόσιες Σχέσεις & Διοίκηση στο Πανεπιστήμιο της Αθήνας και Κοινωνική Ανθρωπολογία στο Πάντειο Πανεπιστήμιο, ενώ συνεχίζει με μεταπτυχιακές σπουδές στο ΕΑΠ, στην Ορθόδοξη Θεολογία. Για περισσότερο από μια δεκαπενταετία ασχολήθηκε με το ερασιτεχνικό Θέατρο και έχει γράψει, διασκευάσει και σκηνοθετήσει θεατρικά έργα και παραμύθια για παιδιά. Εργάστηκε ως εμψυχώτρια Θεατρικού Παιχνιδιού και είναι υπεύθυνη Δημοσίων Σχέσεων στον Δήμο Κορυδαλλού, ενώ έχει τον συντονισμό κοινωνικών δράσεων και ομάδων εθελοντών. Κείμενα, δοκίμια και κριτικές της δημοσιεύονται σε διάφορα περιοδικά και στο διαδίκτυο.
BookSitting 