Λυγμός, στόματα βουβά,
ο απόηχός τους
ταρακουνά τα προφανή.
Σε διαστάσεις παράλληλες
μορφές τριγυρνάνε
περιφέρονται γύρω μας
αγκαλιάζονται, χαίρονται, γελάνε.
Ικετεύω να μείνω αόρατος
στο άχρηστο φως των αστών.
Δογματική η επικράτηση
του χωροχρόνου, μας βυθίζει
σ’ έναν κόσμο ατελέσφορο.
Η επαναφορά των συναισθημάτων
καταργεί τα δεδομένα
αναδεικνύει την προοπτική
της νίκης.
Η οδύνη να βλέπω το σκοτάδι τελειώνει.
Σε ανάβαση διαρκή
η ύπαρξή μας
υψώνεται εκστατικά
στις προκαθορισμένες διαστάσεις.
Τα συναισθήματα
μαντάρουν την καρδιά,
ταριχεύουν το σκοτάδι
των κοινώς αποδεκτών.
Ο Δημήτρης Καρπέτης γεννήθηκε στην Ορμύλια Χαλκιδικής το 1969. Έχει σπουδάσει Γεωπονία στο Α.Τ.Ε.Ι. Θεσσαλονίκης και Θέματα Βιολογικής Γεωργίας σε Κ.Ε.Κ. Από το 2000 δουλεύει σε Δημόσια Υπηρεσία. Γραπτά του έχουν δημοσιευθεί σε πολλά λογοτεχνικά περιοδικά και ιστότοπους.
Φωτογραφία: Andrea De Santis (Unsplash)
BookSitting 