Μοιάζει απέραντη έκταση
η σιωπή σου…
Κι εγώ, με μικρές πατημασιές
από Λέξεις,
γράφω ένα δρόμο,
ανοίγω μιαν έρημο,
ν’αγκαλιάσω την έλλειψή σου.
Πώς να μετρήσω
το εμβαδόν της Απουσίας σου;
Με τετραγωνικό;
Με σύμπαν;
Με το αρνητικό της καθημερινότητας;
Μάλλον… σωπαίνοντας.