1.
Η αυγή της ζωής μου ασκίαστη ήταν, –
στη δύση της, η δυστυχία στον τόπο μου ήρθε.
Είναι ανελέητος ο ουρανός κακό όταν στέλνει
κ’ η γη, στο δρόμο μου, ανελέητη, το φέρνει.
Φωτιά και σίδερο φράζουνε τους δρόμους,
μάταια ζητούμε θάνατο ν’ αποφύγουμε και πόνο.
Τα χωράφια σκοτείνιασαν καπνός και σκόνη:
είναι οι Χαν στρατιώτες που σκλάβους σέρνουν.
Ανύπαρκτα νόμος και δίκιο, η λογική τρεκλίζει,
όλα εχθρικά ‘ναι, μάταια ζητώ να τ’ αποφύγω.
Χαμένη για πάντα, ποιος τον θρήνο μου θ’ ακούση;
Το μέτρο της η κιθάρα έχει δώσει στο κορνέτο·
ποιος ξέρει τον πόνο που ξεχειλίζει η καρδιά μου;
2.
Δεν έχω κανέναν πια στον κόσμο,
μόνο αυτές τις ξεφρενιασμένες ορδές
που να τις ακoλουθώ μ’ αναγκάζουν
ως την άκρη του κόσμου.
Ο δρόμος του γυρισμού μου, εμποδισμένος
με κορφές από σύννεφα στεφανωμένες.
Άμμος που στροβιλίζεται παντού μονάχα,
απ’ τον άνεμο σηκωμένος της ερήμου.
Σκληροί ‘ναι οι Χαν, θηριώδεις, φίδια
αχόρταγα· περνούν, άγριες παράτες,
με θώρακες, κρατώντας τόξα.
Το δεύτερο μέτρο, πάλλοντας στις χορδές μέσα,
τις τεντώνει, κ’ η κιθάρα πάει να σπάση·
δεν επιθυμώ πια τίποτα, ράγισε ή καρδιά μου,
αλλοίμονο! Για την τύχη μου μόνο στενάζω.
(Μετάφραση: Άρης Δικταίος)
(Από την «Ανθολογία Κινέζικης Ποιήσεως» του Άρη Δικταίου, εκδ. Φέξης, Αθήνα, 1962)
H Cai Yan (Wenji) γεννήθηκε στην Κίνα γύρω στο έτος 178. Ήταν ποιήτρια, συγγραφέας και συνθέτρια που έζησε κατά την εποχή της ύστερης Ανατολικής Δυναστείας των Χαν. Ήταν κόρη του Cai Yong, ενός από τους πιο γνωστούς ανθρώπους των Γραμμάτων στην Κίνα, την εποχή εκείνη.
Εικόνα: Selections. The Art and Aesthetics of Form: Selections from the History of Chinese Painting (exhibit). Taipei: National Palace Museum.
BookSitting 