Κώστας Γουλιάμος | Η εμψύχωση των λίθων

Κι’ όπως ακούς το χρώμα και βλέπεις το αιώνιο σημάδι στο λαιμό χαμηλά
αράχνη καραβιού σε άγονο φεγγάρι: και γύρω κορμιά μικρά ελέη του όρθρου

ψηλά στις τραχιές ραχούλες εξαντλημένα στο χιόνι πώς ξεράθηκε η ψυχή τους

Δεν ξέρεις όταν νυχτώνει πώς γίνεται ο έρωτας αν το σώμα είναι διαιρέτης
και η σιωπή αν είναι γέφυρα ή έχει φωνή το χάος: αν τρέχουν παγωμένα πουλιά

και θυμωμένα τ` άστρα περιπολούν στα κοιμητήρια σαν λύκοι προαστίων

Πώς άντεξες μέρες και νύχτες τόσο έγκλημα τόσους αλγόριθμους σ` ένα γυαλί
με τόσα λεπτά καμπαναριά κι` αδιάκοπη απουσία: καταραμένη ψύχρα

γέμισαν τα χρόνια μας με πλόκαμους αγροίκων κι` αόμματες οθόνες

Γιομίσαμε καθρέφτες με ίδια μυαλά φριχτά κατάμαυρα για μίζα και μαύρο χρήμα
ποτάμια αχόρταγα με λεκιασμένες φλέβες: ή μήπως είναι φύλλα πνιγμένα

στην αϋπνία των υδάτων ή κεριά και νερολίθαρα του Μάρτη υπό αόρατο φεγγάρι

Στο αλάθητο ήμισυ της βροχής περιμένοντας την επιστροφή της όμορφης μητέρας
κανείς δεν έμαθε για τα σκυλιά καθώς το γυμνό της καράβι Απρίλη ακόμη ταξιδεύει

---

Ο Κώστας Γουλιάμος είναι ποιητής, συγγραφέας, πρ. Πρύτανης του Ευρωπαϊκού Πανεπιστημίου Κύπρου, τακτικό μέλος της Ευρωπαϊκής Ακαδημίας Επιστημών και Τεχνών και Επίτιμος Καθηγητής σε πανεπιστήμια της Κίνας.

Φωτογραφία: Volkan Olmez