Heinrich Heine | Λουλούδι εσύ (μτφρ. Αντώνης Κερασνούδης)

Λουλούδι εσύ

Λουλούδι εσύ,
τόσο χαριτωμένο, όμορφο και αγνό
Σε αντικρίζω και μέσα στην καρδιά μου
κρυφά μελαγχολώ.

Νιώθω πως ίσως θα ΄πρεπε τα χέρια μου
να αποθέσω επάνω σου,
ικετεύοντάς Τον να φυλάξει
την αγνότητα, το κάλλος και τη χάρη σου.

(Μετάφραση: Αντώνης Κερασνούδης)

Du bist wie eine Blume

Du bist wie eine Blume,
So hold und schön und rein;
Ich schau’ dich an, und Wehmuth
Schleicht mir in’s Herz hinein.

Mir ist, als ob ich die Hände
Auf’s Haupt dir legen sollt’,
Betend, daß Gott dich erhalte
So rein und schön und hold.

Λίγα λόγια για τον ποιητή από τον μεταφραστή

O Heinrich Heine (Χάινριχ Χάινε), δημοσιογράφος, δοκιμιογράφος και κριτικός λογοτεχνίας, υπήρξε ένας από τους σημαντικότερους Γερμανούς ποιητές του 19ου αιώνος.

Γεννημένος στο Düsseldorf του κρατιδίου της Ρηνανίας – Βεστφαλίας τελείωσε τη βασική εκπαίδευση και τις δικανικές σπουδές του στο φημισμένο Πανεπιστήμιο του Göttingen, επιδεικνύοντας όμως χαμηλές επιδόσεις. Η νεότητά του στιγματίστηκε από την προσπάθεια του εύπορου τραπεζίτη θείου του, Salomon Heine, εκτός από το να χρηματοδοτήσει τις σπουδές του, να εποπτεύσει και να δαμάσει το ατίθασο του χαρακτήρος του. Αν και εβραϊκής ομολογίας πίστεως, ασπάστηκε μετά από καθοδήγηση του θείου του τον προτεσταντισμό, με απώτερο στόχο να διοριστεί στο γερμανικό δημόσιο, μια προσπάθεια η οποία απέτυχε. Ο Heine εγκαταλείπει νωρίς τη Γερμανία και συνεχίζει τη ζωή του στο Παρίσι, την κοιτίδα  κατ’ αυτόν της ανεξιθρησκίας, καθώς και  των ατομικών ελευθεριών. 

Ο λυρισμός του Heine ανήκει στο λογοτεχνικό κίνημα της “Νέας Γερμανίας”, το οποίο προσπάθησε να αποτινάξει την επίδραση του ρομαντισμού. Η ποίησή του είναι βαθύτατα βιωματική, εξομολογητική, με ρέοντα τα στοιχεία της καλπάζουσας φαντασίας και της έντονης έκρηξης των συναισθημάτων. Συγκίνησε και επηρέασε βαθύτατα σπουδαίους μουσουργούς όπως τον Schubert και τον Schumann. Eνταφιάστηκε στη Μονμάρτη,  κατόπιν δικής του επιθυμίας, χωρίς ιεροτελεστία και λόγους, ενώ μία πέτρα σημείωνε τη θέση του μνήματος:

   “Κουρασμένος οδοιπόρος, πού θα βρει
τη στερνή, να ξαποστάσει κατοικία;…

…Τι με μέλει; Όπου και να ’μαι, ο ουρανός
του θεού θα με σκεπάζει, και τ’ αστέρια
θα σαλεύουν πάνωθέ μου ολονυχτίς
νεκροκέρια”

Λίγα λόγια για τον μεταφραστή

Ο Αντώνης Κερασνούδης ξεκίνησε να αποκρυπτογραφεί τα μυστικά της Νευρολογίας στο Πανεπιστήμιο Ruhr, του Bochum της Γερμανίας, όπου και διατηρεί έως σήμερα τη θέση του Επίκουρου Καθηγητή. Ζει στις Σέρρες, ιχνηλατεί την ποίηση όχι στα ράφια των βιβλιοπωλείων, αλλά μέσα από την ιατρική παρατήρηση των ανθρωπίνων ψυχών. Διδάσκεται καθημερινά από τις ιστορίες ζωής, αλλά και τη γλώσσα των σωμάτων που νοσούν.

Η ποίηση αρχίζει και τελειώνει για τον ίδιο με τις λέξεις της, δεν επιτρέπει ούτε ένα βήμα παραπέρα. Προτιμά να την αφουγκράζεται καθώς διαλέγεται με τον εαυτό της, ανάμεσα στη μυστική συνεννόηση των λέξεών της, παρά να τη βιώνει δια των τελεολογικών χειλιών ενός τρίτου προσώπου. Το δικό του ρομαντικό αίσθημα για τον κόσμο μοιάζει με το αίσθημα του αρρώστου για την υγεία…