Τώρα δεν πλαγιάζουν μαζί, έχουν κρεβάτια χωριστά,
Μ΄ένα βιβλίο εκείνος, έχει το φως αναμμένο,
Σαν κορίτσι εκείνη τα νιάτα ονειροπολεί,
Όλοι είναι φευγάτοι -καινούργια περιστατικά
Θαρρείς πως καρτερούν: το βιβλίο αφημένο,
Το βλέμμα της στην οροφή τούς ίσκιους παρακολουθεί.
Σαν ναυάγια τους ξέβρασε κάποιo πάθος αλλοτινό,
Δίχως καν ένα άγγιγμα, πλαγιάζουν παγωμένοι,
Μα κι αν τυχόν αγγίζονται μοιάζει με ομολογία
Πως λίγη θέρμη απόμεινε, ή και πολλή, στους δυο,
Η αγνότητα, σαν προορισμός, τώρα τους απομένει
Που σ΄όλη τη ζωή τους στάθηκε σαν μια προετοιμασία.
Κι οι δυο παράξενα μακριά, κι όμως παράξενα κοντά,
Ανάμεσά τους η σιωπή τούς συγκρατεί σαν νήμα
Χωρίς να τους τυλίγει. Κι ο χρόνος είναι ένα φτερό
Που τους αγγίζει ελαφρά. Το ξέρουν άραγε καλά
Πως γέρασαν αυτοί οι δυο, οι άμοιροι γονιοί μου
Πως η φωτιά τους πάγωσε απ΄ όπου βγήκα έναν καιρό;
(Μετάφραση: Kλείτος Κύρου)
(Από την Ανθολογία της Μαρίας Λαϊνά «Ξένη ποίηση του 20ού αιώνα», Εκδόσεις Ελληνικά Γράμματα)
Η Elizabeth Jennings (Ελίζαμπεθ Τζένινγκς, 18 July 1926 – 26 October 2001) ήταν Αγγλίσα ποιήτρια. Γεννήθηκε στη Βοστώνη του Ηνωμένου Βασιλείου. Σε ηλικία έξι ετών μετακόμισε με την οικογένειά της στην Οξφόρδη, όπου παρέμεινε ως το τέλος της ζωής της. Δημοσίευσε από νωρίς τα πρώτα της ποιήματα σε περιοδικά όπως το Oxford Poetry, New English Weekly, The Spectator, Outposts και Poetry Review, αλλά εξέδωσε το πρώτο της βιβλίο σε ηλικία 27 ετών. Το δεύτερο βιβλίο της, «A Way of Looking», τιμήθηκε με το βραβείο «Somerset Maugham».
BookSitting 