Τα μάτια προσπαθούν
ν’ αντέξουν το απέραντο,
τις ριπές των ανέμων.
Η υπόστασή μας θαμπώνει,
μια παροδικότητα αναπότρεπτη.
Με διαπερνά το άρωμα των ρόδων,
τα λουλούδια κλαίνε
σ’ έναν κόσμο εύθραυστο.
Γεμίζουν με δάκρυα
το ποτήρι της υπομονής.
Στην καρδιά,
στη βάση των συναισθημάτων
καταστρέφονται οι δυσοίωνες μορφές.
Η μυρουδιά του κορμιού
διαποτίζει τα εγκόσμια.
Λόγια εκστατικά
συναθροίζονται στα χείλη.
Υποκύπτω στη δύναμη
της αίγλης σου.
Η συμφωνία με τη θνητότητα
της ύπαρξής μας ακυρώνεται.
Ο Δημήτρης Καρπέτης γεννήθηκε στην Ορμύλια Χαλκιδικής το 1969. Έχει σπουδάσει Γεωπονία στο Α.Τ.Ε.Ι. Θεσσαλονίκης και Θέματα Βιολογικής Γεωργίας σε Κ.Ε.Κ., καθώς και Επεξεργασίας Εικόνας και Photoshop. Από το 2000 δουλεύει σε Δημόσια Υπηρεσία. Ποιήματά του έχουν δημοσιευθεί σε πολλά λογοτεχνικά περιοδικά και ιστότοπους και έχουν διαβαστεί σε ραδιοφωνικές εκπομπές και σε εικαστικά projects.
Φωτογραφία: Ylanite Koppens
BookSitting 