«Έγινα ζωγράφος για να είμαι ελεύθερος»
Αλέκος Φασιανός (1935-2022)
Ένας άγγελος
αράζει στο μπαλκόνι μου
φοράει στραβά το καπέλο του
κάνει τσιγάρο και γελά.
Κάθε πρωί,
κάθε απόγευμα εκεί,
ζωγραφίζει πουλιά
κι αγναντεύει το αθηναϊκό πανόραμα:
την πλατεία Ομονοίας,
λαϊκά ξενοδοχεία,
μια νύφη,
έναν ποδηλάτη,
τους νομικούς του κόσμου,
μία συγκέντρωση,
τον πόλεμο.
Ακόμα θυμάμαι την πρώτη φορά
που τον αντίκρισα.
Ήταν γυμνός,
μόλις τον είδα ντράπηκα.
Στη μέση του είχε τυλίξει
ένα πολύχρωμο μαντήλι
που χόρευε στον αέρα.
Από την πέρα γειτονιά
ακούγονταν ρεμπέτικα
κι ένα φοβισμένο «σ’ αγαπώ».
Ένας άγγελος
αράζει στο μπαλκόνι μου,
σήμερα, για πρώτη φορά,
μου μίλησε.
«Όταν δεν ζωγραφίζω
είμαι δυστυχής» είπε.
Ύστερα, έκοψε στη μέση ένα καρπούζι
και μου χάρισε το μισό.
Όταν τον κοίταξα στα μάτια,
έκλαιγε από χαρά.
[17.1.2022]
* Οι φράσεις του Αλέκου Φασιανού που περιέχονται στο ποίημα προέρχονται από συνεντεύξεις του σε γνωστές αθηναϊκές εφημερίδες. Επίσης, γίνονται αναφορές σε έργα του όπως Άγγελος σύγχρονος, Το πράσινο μαντίλι, Ο πόλεμος (1966), Συγκέντρωση (1977), Αθηναϊκό πανόραμα (1989), Μια ζεστή μέρα (1996), Οι νομικοί του κόσμου (1996), Η νύφη (2000).
Ο Ειρηναίος Μαράκης γεννήθηκε στα Χανιά το 1986. Ποιήματά του έχουν δημοσιευθεί σε συλλογικά έργα (e-books) και διάφορες λογοτεχνικές σελίδες. Αρθρογραφεί στην εφημερίδα Αγώνας της Κρήτης, καθώς και στο διαδικτυακό πολιτικό και πολιτιστικό περιοδικό Ατέχνως. Διατηρεί το ιστολόγιο Λογοτεχνία και Σκέψη.
Η φωτογραφία είναι από την ιστοσελίδα του Αλέκου Φασιανού.
BookSitting 