Στον χειμωνιάτικο ήλιο
δυο φωνές θαμπωμένες
ολισθαίνουν προς την αβεβαιότητα.
Κάτω απ’τα αρμυρίκια,
στ’ αμμουδερά μονοπάτια
διατηρούμε μια ψευδαίσθηση της ελευθερίας.
Περιπλανιέμαι σε κοινοτυπίες ταραχώδεις,
ο άδειος αέρας
περικλείει το σκοτάδι,
το φάσμα της όρασης απόμακρο.
Σχήμα ακαθόριστο οι σκέψεις,
διογκώνουν την ανυπαρξία.
Οι μύες λύνονται,
μια υπενθύμιση φόβου
προσκολλάται πάνω τους.
Παρακάμπτοντας τις σπασμωδικές κινήσεις
αγγίζω την ατιθάσευτη φύση σου,
αισθάνομαι την αντανάκλαση του ωραίου!
Ο Δημήτρης Καρπέτης γεννήθηκε στην Ορμύλια Χαλκιδικής το 1969. Έχει σπουδάσει Γεωπονία στο Α.Τ.Ε.Ι. Θεσσαλονίκης και Θέματα Βιολογικής Γεωργίας σε Κ.Ε.Κ., καθώς και Επεξεργασίας Εικόνας και Photoshop. Από το 2000 δουλεύει σε Δημόσια Υπηρεσία. Ποιήματά του έχουν δημοσιευθεί σε πολλά λογοτεχνικά περιοδικά και ιστότοπους και έχουν διαβαστεί σε ραδιοφωνικές εκπομπές και σε εικαστικά projects.
Φωτογραφία: mali maeder
BookSitting 