Τα κίτρινα λαμπιόνια, πιο φτηνά κι από τυρόπιτα
κρέμονται καθέτως από το κουρτινόξυλο
του αυτοσχέδιου σαλονιού
αφιερωμένα ολοκληρωτικά στην αχαλίνωτη βαρύτητα
σχηματίζουν άξονα
μια γραμμή φωτεινή.
Το ζευγάρι τους δεν φτούρησε
εκείνα, τα πιο χρωματιστά
έλαμψαν μονάχα για δυο στιγμές
ώσπου διαλύθηκαν στα χέρια μου ατοποθέτητα.
Μέρες τώρα, ξυπνώ ρυθμικά, επαναληπτικά
κοιτάζω έξω τη θάλασσα, στρώνω το κρεβάτι
το μονό κι ασυγκίνητο
βάζω λίγο νερό να βράζει, κι έπειτα
κίνηση τέταρτη στην ρουτίνα της αυγής
χώνω στην πρίζα την γραμμή μου
την ψευδαίσθηση
λες και σηκώνω τον διακόπτη στις συμπαντικές πιθανότητες
να δημιουργηθεί φως
ξεκινώντας από μια επένδυση του ενάμιση ευρώ.
Η Άννα-Μαρία Καραγεώργη είναι δημοσιογράφος και ανθρωπολόγος. Τα τελευταία χρόνια εργάζεται κυρίως με τη δεύτερη ιδιότητά της στον τομέα της κοινωνικής προστασίας ευάλωτων ομάδων. Συγγραφικά μπορείτε να την συναντήσετε στο μπλογκ της https://wordpress.com/home/kamouflaz.wordpress.com
Φωτογραφία: Viktoria Bzdyk
BookSitting 