Μαίρη Φλώρου | Εορταστικές προσμονές

Περίπου μέσα του Δεκέμβρη ντυνόταν γιορτινά η κάμαρα
κι οι μυρωδιές ξεχύνονταν σύμφωνα με το έθιμο!
Άπαξ ερχόταν τούτα τα καλούδια ετησίως
παρέα με το πρωτοχρονιάτικο λαχείο του πατέρα
γύρω από το χαμηλό πέτρινο τζάκι με τις φλόγες
χωρίς πολύχρωμες γιρλάντες κι ολόφωτο δέντρο!

Τριγύρω έναν κύκλο λαίμαργα τα παιδικά βλέμματα,
αδυνατούσαν να καταλάβουν την απαγόρευση της δοκιμής.
Μόνο ανήμερα κι αναμάρτητα επιτρέπονταν όλα
δίνοντας τέλος σε μια πολυήμερη αδημονία.
Πενιχρά μέσα στη νοσταλγία φαντάζουν όλα τούτα σήμερα.
Πώς να γίνει η σύγκριση εκείνα τα χρόνια της αθωότητας…

Μια αίθουσα πολλαπλών χρήσεων γινόταν η κουζίνα μας
κοντά έναν μήνα μέσα στη βαρυχειμωνιά!
Ντόπιοι κι αλαργινοί με τις ευχές τους!
Και το αδέκαστο μάτι της γιαγιάς σε επαγρύπνηση
έτοιμο για αναφορά κάθε παρασπονδίας.
Όνειρα των μικρών, χαμένες ελπίδες των μεγάλων!

Όλα τα ρούφηξε ο χρόνος σκονισμένα στο διάβα του.
Τώρα μια γενναιοδωρία αναλώσιμων υλικών
σε συμφωνία με το modus vivendi μας συνοδεύει.
Παρουσία μικρών ή μεγάλων επιθυμιών
με συμβιβασμένο βηματισμό οι πόθοι της ενηλικίωσης
ακροβατούν στο φως ενός τηλαυγούς αστέρα.
Άλλωστε αψίκορες οι επιθυμίες των πλασμάτων
και οι ευδαιμονίες συνήθως εξαντλούνται
στα εθιμοτυπικά μιας παράδοσης για Ειρήνη και Υγεία
με μια χαρμολύπη στον παρονομαστή κάθε Χριστούγεννα!

---

Η Μαίρη Φλώρου είναι φιλόλογος.

Εικόνα: Νικηφόρος Λύτρας, Κάλαντα (1872)

#Χριστούγεννα_2021