Ας μη γυρίζει ο λογισμός στα χρόνια εκείνα πίσω,
κάλλιο μια τέτοια θύμηση για πάντα να χαθεί,
ποιος ξέρει, τώρα θά ’τανε γραφτό να σ’ αγαπήσω,
και τόσο που καμιά ποτέ δεν έχει αγαπηθεί.
Κι αν έφυγεν η νιότη σου, που θλίβεσαι για δαύτη,
ως για πουλί που πέταξε μ’ άλλα μαζί πουλιά,
περσότερο από μια άνοιξη τον έρωτά μου ανάφτει
του χινοπώρου τ’ άγγιγμα στα ωραία σου τα μαλλιά.
Κι ακόμα φτάνω ν’ αγαπώ σ’ εσέ μιαν άλλη εικόνα
–τ’ ορκίζομαι στα μάτια σου που τόσο λαχταρώ–
τον ήμερο κι ανέφελο και το γλυκό χειμώνα,
που στο χλομό σου πρόσωπο μια μέρα θα θωρώ.
Και μάθε το, τις μελιχρές λαμπράδες του Δεκέβρη,
και τις φεγγαροσκέπαστες του Γεναριού ομορφιές,
μήτε στις τρέλες τ’ Απριλιού κανένας θα τις εύρει,
μήτε και στις μονότονες του Μάη καλοκαιριές…
(Από την ποιητική συλλογή του Μιλτιάδη Μαλακάση «Ώρες», 1903)
Ο Μιλτιάδης Μαλακάσης γεννήθηκε το 1869 στο Μεσολόγγι από πλούσια οικογένεια που είχε ενεργό συμμετοχή στην επανάσταση του 1821. Εμφανίστηκε για πρώτη φορά στη λογοτεχνία το 1885, στο περιοδικό Εβδομάς, όπου υπέγραφε με τα αρχικά Μ.Μ. Η οικονομική άνεση της οικογένειάς του τού έδωσε τη δυνατότητα να αφοσιωθεί στην ποίηση και τη λογοτεχνία για ολόκληρη τη ζωή του. Υπήρξε ένας από τους σημαντικότερους ποιητές του νεοελληνικού λυρισμού. Ασχολήθηκε επίσης με τη μετάφραση και την πεζογραφία. Έζησε τα τελευταία χρόνια της ζωής του αποτραβηγμένος στο σπίτι του στο Ψυχικό και πέθανε στο νοσοκομείο Ευαγγελισμός από καρκίνο στις 27 Ιανουαρίου του 1943.
BookSitting 