Senna Hoy*
Σα μιλάς,
η πολύχρωμή μου καρδιά ξυπνά.
Όλα τα πουλιά ασκούνται
επάνω στα χείλη σου.
Ανεξίτηλο μπλε διασκορπίζει η φωνή σου
επάνω στο δρόμο•
Εκεί όπου αφηγείσαι, γίνεται ουρανός.
Οι λέξεις σου είναι πλασμένες από τραγούδι
πενθώ, όταν σιωπάς.
Μελωδία κρέμεται παντού επάνω σου –
έτσι δε το ονειρευόσουν;
* το ποίημα αυτό είναι αφιερωμένο στο Γερμανό
αναρχικό συγγραφέα και ακτιβιστή Johannes Holzmann,
του οποίου το καλλιτεχνικό ψευδώνυμο ήταν Senna Hoy.
(Μετάφραση: Αντώνης Κερασνούδης)
Senna Hoy
Wenn du sprichst,
Wacht mein buntes Herz auf.
Alle Vögel üben sich
Auf deinen Lippen.
Immerblau streut deine Stimme
Über den Weg;
Wo du erzählst, wird Himmel.
Deine Worte sind aus Lied geformt
Ich traure, wenn du schweigst.
Singen hängt überall an dir –
Wie du wohl träumen magst?
Λίγα λόγια για την ποιήτρια
H Else Lasker-Schüler (1869-1945) θεωρείται έως και σήμερα η σημαντικότερη λυρική εκπρόσωπος του εξπρεσιονισμού. O νομπελίστας Aυστριακός λογοτέχνης Karl Kraus τη χαρακτήρισε ως την λαμπρύτερη και ίσως πιο “δύσβατη” λογοτεχνικά λυρική παρουσία της μεταμοντέρνας Ευρώπης, ενώ ο επίσης νομπελίστας Γερμανός ποιητής Gottfried Benn την ανέδειξε έως τη σημαντικότερη ποιήτρια που γνώρισε ποτέ η Γερμανία.
Γεννημένη στο Wuppertal της Ρηνανίας – Βεστφαλίας μεγάλωσε σε εύπορη οικογένεια εβραϊκής ομολογίας πίστεως. Θεωρήθηκε για την εποχή της παιδί θαύμα, καθώς διάβαζε και έγραφε μόλις στην ηλικία των τεσσάρων. Ασχολήθηκε εκτενώς λογοτεχνικά τόσο με την ποίηση, όσο και με τη θεατρική πρόζα, αφήνοντας πίσω της πλούσιο συγγραφικό έργο.
Η λυρική γλώσσα της Lasker-Schüler πάλλεται από συναίσθημα, τα ακροβατικά δε των λέξεών της είναι μεθυστικά, στολισμένα με έντονα αρώματα αισθησιασμού, με εικόνες παιδικής αθωότητας, αλλά και ήχους από τα μποέμικα βερολινέζικα καμπαρέ που τόσο λάτρεψε. Η γραφή της δεν είναι μονοσήμαντα λυρική, ούτε καν αυστηρά αλληγορική, αλλά ένα μείγμα εύπλαστης εικόνας και ροής. Η ίδια άλλωστε έλεγε χαρακτηριστικά επ’ αυτού: «Είμαι όπως το νερό, γι’ αυτό και δεν είμαι γυναίκα…»
Λίγα λόγια για τον μεταφραστή
Ο Αντώνης Κερασνούδης ξεκίνησε να αποκρυπτογραφεί τα μυστικά της Νευρολογίας στο Πανεπιστήμιο Ruhr, του Bochum της Γερμανίας, όπου και διατηρεί έως σήμερα τη θέση του Επίκουρου Καθηγητή. Ζει στις Σέρρες, ιχνηλατεί την ποίηση όχι στα ράφια των βιβλιοπωλείων, αλλά μέσα από την ιατρική παρατήρηση των ανθρωπίνων ψυχών. Διδάσκεται καθημερινά από τις ιστορίες ζωής, αλλά και τη γλώσσα των σωμάτων που νοσούν.
Η ποίηση αρχίζει και τελειώνει για τον ίδιο με τις λέξεις της, δεν επιτρέπει ούτε ένα βήμα παραπέρα. Προτιμά να την αφουγκράζεται καθώς διαλέγεται με τον εαυτό της, ανάμεσα στη μυστική συνεννόηση των λέξεών της, παρά να τη βιώνει δια των τελεολογικών χειλιών ενός τρίτου προσώπου. Το δικό του ρομαντικό αίσθημα για τον κόσμο μοιάζει με το αίσθημα του αρρώστου για την υγεία…