Καταμεσής ανέμου η τρεχαντήρα,
με τα πανιά της τόξα τεντωμένα,
του δοιακιού την στερνήν επήρε γύρα
στα γαλανά βουνά τα γυμνωμένα…
Κι ο αιθερόδρομος βόγκος που επλημμύρα
στα ξάρτια, στα πρυμνήσια, στην αντένα
-δελφίνια παρατρέχανε ολοένα-
Την έκρουε μες το κύμα, ολόρτη λύρα!
Δίκοπη σπάθα, εξέσκιζε η καρίνα…
Κι ο αφρός στην πρύμνα, χώριος σε δυο κρίνα,
των σταλιών ανατίναζε το σείστρο….
Σαν, μ΄ένα «λάσκα!»-ο ήλιος μεσουράνει-
στων Σαλώνων εμπήκε το λιμάνι
με τον καταμεσήμερο μαΐστρο!
(Από τη σειρά «Έλληνες Ποιητές», εισαγωγή-ανθολόγηση-επιμέλεια: Κώστας Μπουρναζάκης, Εφημερίδα Καθημερινή, 2014)