Στη ζωή μας
υπάρχει το σμίξιμο,
άλλοτε προνόμιο
και άλλοτε απλός συμβιβασμός.
Έχω ξεχάσει πια το σχήμα σου,
μέσα στη νύχτα άδεια ποτηράκια καφέ
κυλούν στα πόδια μου,
οι ριπές των ανέμων
σκορπούν τα συντρίμμια του πάθους.
Μια μικρή παύση
να σκεφτώ την υπέρτατη στιγμή.
Αυτομολώ απ’ τις συμβάσεις
τις κοινώς αποδεκτές.
Η λυσιτελής αποδοχή
της καθημερινής συντριβής
νεκρώνει τη σάρκα μας.
Στα χείλη ζωγραφίζεται
ένα χαμόγελο αδιόρατο.
Χωρίς κανένα δισταγμό
η ηδονή γίνεται
ανάγκη επιτακτική
το προνόμιο του έρωτα κυριαρχεί.
Ο Δημήτρης Καρπέτης γεννήθηκε στην Ορμύλια Χαλκιδικής το 1969. Έχει σπουδάσει Γεωπονία στο Α.Τ.Ε.Ι. Θεσσαλονίκης και Θέματα Βιολογικής Γεωργίας σε Κ.Ε.Κ., καθώς και Επεξεργασίας Εικόνας και Photoshop. Από το 2000 δουλεύει σε Δημόσια Υπηρεσία. Ποιήματά του έχουν δημοσιευθεί σε πολλά λογοτεχνικά περιοδικά και ιστότοπους και έχουν διαβαστεί σε ραδιοφωνικές εκπομπές και σε εικαστικά projects.
Φωτογραφία: Mitchell Hollander
BookSitting 