Σκαρφάλωσα
στο κρανίο σου
επειδή δε μ’ άφησες
να σε φιλήσω
επειδή δε μ’ άφησες
να σε κρατήσω
το βράδυ που αποκοιμήθηκες
σκαρφάλωσα
ξανά
στο κρανίο σου
Τρύπωσα από την μύτη σου
κατάφερα
να φτάσω ως το μυαλό σου
σε ρύθμισα
για την κάθε φορά
που όταν θα με κοιτάς
να μυρίζεις
τη μαύρη
ψημένη ζάχαρη
να με δαγκώνεις
να με γλύφεις
να μην σκέφτεσαι
τίποτα άλλο
παρά εμένα
να μην υπάρχει κανείς
μόνο εσύ και εγώ
να ημερεύεις
όταν βρίσκεσαι
μέσα μου
αλλιώς
καταραμένος για πάντα
που με κατάντησες
μαύρη
αγριεμένη
θάλασσα
τώρα
ή
που θα σε πνίξω
ή που θα πνιγώ
Αν με είχες αφήσει
εκείνη τη στιγμή
να σε κρατήσω
Τώρα
θα ζούσαμε και οι δυο.
Δεν θα είχε χρειαστεί
να σου ξεριζώσω
το μάτι για να βγω
Τώρα
θα τρώγαμε πρωινό
καϊμάκι παγωτό
με μπισκότα
από μαύρη
ψημένη ζάχαρη.
(Από την αδημοσίευτη συλλογή της Ευγενίας Σασσάλου «non space ή το μέρος των μη συναντήσεων»)
Η Ευγενία Σασσάλου γεννήθηκε και μεγάλωσε στην Αθήνα. Σπούδασε Νομικά. Για μια δεκαετία ήταν στην ομάδα της Λουκίας Ρικάκη κάνοντας stand up comedy, ενώ παράλληλα ασκεί το επάγγελμα της δικηγόρου.
Φωτογραφία: Alison Courtney
BookSitting 