Δυο ποιήματα του Πάνου Μπούσαλη από την ποιητική του συλλογή «Η κουδουνίστρα του ήλιου», που κυκλοφορεί από τις εκδόσεις Άπαρσις.
Η τρύπα του όντος
Οι πάγοι λιώνουν
καταλήγουν στο σαλόνι,
μουσκεύουν το μπατζάκι μου
Ανοίγω το παράθυρο
μια νεραντζιά επιμένει να ανθίζει
Μικρά χωμάτινα μειοψηφικά τετράγωνα
Ο Αδάμ τσιμεντένιος, η Εύα ψηφιακή
Χθες ονειρεύτηκα ένα χελιδόνι
Από πάνω σαν τηγάνι κι από κάτω σαν μπαμπάκι
Θυμάσαι;
Τα παιδιά μεγαλώνουν γρήγορα
Τα παιδιά καταργούνται
Τα παιδιά και τα μάτια μας
Τα μάτια μας στενεύουν
Η καρδιά μας στενεύει
Ο χρόνος, ποτέ πια ελεύθερος
Η βροχή, μόνο στα τραγούδια
Το χιόνι, στα τηλεοπτικά παράθυρα
Ένα ποτήρι νερό παρακαλώ
Το τελευταίο ποτήρι νερό
Δεν έχω ύπνο. Θα μετρήσω ως το εκατό
Προλαβαίνω;
REW
Κυλούσε ανάποδα
όλη τη νύχτα το ποτάμι
Σκαρφάλωνε στα βράχια το νερό
γινόταν πάλι χιόνι
γινόταν πάλι σύννεφο
γινόταν πάλι νερό
Εκείνο, το πρώτο νερό,
που δεν ήξερε λέξη,
που δεν ήξερε καν
νερό τι σημαίνει