Και να που υπάρχει κάτω από το γκρέμι
η θάλασσα
Η ανάσα της αλάτι και νερό
τα κόκαλα της ορθόλιθοι λαξευμένοι από το πυρ του ήλιου
Και η βουή των ανέμων να σφυρίζει στις κατάξερες κορφές τους
αρχαία μαδριγάλια
των προτέρων, των υστέρων και των μελλούμενων ανθρώπων ιστορίες
Το αλάτι τα σβήσε όλα
και τίποτα δεν σβήνεται πιο ανώδυνα από το σίγουρο
Το τραγούδι απέμεινε του ανέμου
Σαν ακρωτηριασμένο ακρωτήριο
Να μας θυμίζει την αέναη μεταβολή της βεβαιότητας.
Ο Αλέξανδρος Χατζητιμοθέου είναι μουσικός και συνθέτης.
Φωτογραφία: Markus Voetter
BookSitting 