Σφαλίσαμε το φως κρατώ το χέρι σου αγρυπνώ
Σε συγκρατώ μ΄όλη τη δύναμή μου
Και χαράζω σ΄ένα βράχο το άστρο της δύναμης της δικής σου
Βαθύ αυλάκι όπου η καλοσύνη του κορμιού σου θα φυτρώσει
Ξαναπροφέρω μέσα μου την κρυμμένη φωνή σου τη δημόσια
φωνή σου.
Γελώ ακόμα για την περήφανη
Που τη μεταχειρίζεσαι σα μια ζητιάνα
Για τους τρελλούς που σέβεσαι για τους απλούς όπου λούζεσαι
Και το κεφάλι μου που εναρμονίζεται απαλά με το δικό σου
και με τη νύχτα
Πλημμυρίζει από θαυμασμό για την άγνωστη που γίνεται
Μι΄άγνωστη όμοια με σένα με ό,τι αγαπώ
Και είναι πάντα καινούργιο.
(Από την «Εκλογή ποιημάτων», εισαγωγή-μετάφραση: Τάκης Βαρβιτσιώτης, εκδόσεις Αρμός, 2017. Το κείμενο μεταφέρθηκε σε μονοτονικό σύστημα)
BookSitting 