Το μπλέιζερ σακάκι σου, πατέρα,
θυμάμαι κρεμασμένο πάντα
στου γραφείου την καρέκλα.
Η λάμπα αναμμένη ως αργά.
Διαβάζεις πάλι
για παθήσεις και ιάσεις,
για τομές αναγκαίες στο ανθρώπινο σώμα.
Κρυφοκοιτάζω
από την άκρη της πόρτας
τον κόσμο σου,
τόσο κοντινό στον δικό μου,
και σιωπηλά
σου λέω καληνύχτα.
Φωτογραφία: Luis Quintero
BookSitting 