Ξέρω έναν Χριστό·
τα αδέσποτα πιστά τον ακολουθούν
τα πουλιά τρώνε από τις χούφτες του
το ψάθινο καπέλο κρύβει τον ιδρώτα
τις αυλακιές στο πρόσωπο
καρέ πουκάμισο φαρδύ
πανωφόρι παλιό, στρατιωτικό
Ξέρω μια Παναγιά·
την έχουνε φάει οι δρόμοι
κουτσούβελα, γυμνά πατουσάκια και φωνές
καρότσια με σιδερικά και παλιοπράγματα
σπιτικό έχουνε θαρρείς
μία αυλή στον παράδεισο
στα πόδια του πατέρα
στη γειτονιά μένουν
δυο σπίτια παρακάτω
σε εκείνο το χωράφι το χρυσό
σύνορο με του ουρανού το φως
στο δρόμο προς την Ανατολή
καβάλα στης θάλασσας τ’ όνειρο
*Ο Μιχάλης Μελαχροινούδης γεννήθηκε στη Γερμανία το 1971 και μεγάλωσε στη Χίο. Σπούδασε Παιδαγωγικά στο Πανεπιστήμιο Κρήτης και εργάστηκε στο Ρέθυμνο μέχρι το 2013. Έχει διδακτορικό στις Επιστήμες της Αγωγής με διδασκαλία, επικουρική και κύρια, στο Πανεπιστήμιο Κρήτης και ως μέλος ΣΕΠ στο ΕΑΠ. Από το 2013 ζει με την οικογένειά του στη Χίο και εργάζεται στο 3ο Δ.Σ. ως δάσκαλος και από το 2015 υπηρετεί τη θητεία του ως διευθυντής. Ποιήματά του έχουν δημοσιευτεί στον δικτυακό τόπο, ανεμολόγιο, ενώ στον ψηφιακό πίνακα www.scoop.it/t/aiolos και στο ιστολόγιο: https://aiolosantartis.wordpress.com/ μπορείτε να δείτε παλιότερες και τρέχουσες ποιητικές του αναζητήσεις Είναι μέλος της ομάδας φίλων ποίησης στη Χίο, Σείστρο.
Φωτογραφία: Allef Vinicius
BookSitting 