Διαβήκαμε πια το πέρασμα του χρόνου.
Σε στέρφα γη διψάμε,
χειμώνες ξερούς περάσαμε
και τα σύννεφα του ορίζοντα δεν επαρκούν.
Τα χείλη μας στέγνωσαν απ’ τα χάδια,
η γλώσσα στέρεψε,
μικρά κομμάτια στο κοίλον του λαιμού να τα ξεπλύνει η θάλασσα.
Οι άνεμοι ξερίζωσαν τα πρόσωπά μας,
τα φύτεψαν καταμεσής του δάσους
ανάμεσα σ’ ευκαλύπτους και δυοσμαρίνια,
και τώρα εμείς δεν μπορούμε να δούμε,
δεν μπορούμε να γευτούμε τον έρωτα
παρά μονάχα να μυρίζουμε τις οσμές μιας άνοιξης παράταιρης,
μ’ αλλού τα χείλη
κι αλλού τα μάτια,
μέχρι να ξεραθούν τελείως.
Οι θύελλες όμως δεν θα μας ταράξουν.
Η θάλασσα έρχεται κατά πάνω μας,
μια παλίρροια τώρα θα μας σώσει
μόνο που εμείς δεν θα ξεδιψάσουμε ποτέ.
Ο Αργύρης Φυτάκης είναι συγγραφέας, MA στη Δημιουργική Γραφή. Το πρώτο του αφήγημα «Ημέρα Γενεθλίων» και η πρώτη του συλλογή χαϊκού «Διαθλάσεις Φωτός» βρίσκονται σε ψηφιακή μορφή στην Ανοικτή Βιβλιοθήκη (openbook.gr)
Φωτογραφία: Dawid Zawiła
BookSitting 