Όταν η πόρτα μου είναι σφαλιστή και η λάμπα μου
σβησμένη
και στην ανάσα του δειλινού κάθομαι τυλιγμένη,
νιώθω τριγύρω ν’ αναδεύονται
κλαδιά, ενός δέντρου τα κλαδιά.
Στην κάμαρά μου όπου κανείς δεν κατοικεί,
του δέντρου ο ίσκιος απαλός απλώνεται σαν πέπλο.
Ζει σιωπηλά και θρέφεται
σαν ένας ξένος.
Μπορεί ένα πνεύμα σκοτεινό δύναμη ανεξερεύνητη
στου δέντρου τις αθέατες ρίζες τη θέλησή σου να έκρυψε.
Συχνά φοβάμαι και ανήσυχη ρωτώ:
Είμαστε αλήθεια φίλοι;
Κι όμως ήσυχα ζει και μεγαλώνει αβίαστα,
μα εγώ δεν ξέρω τι ζητάει και πού πορεύεται.
Είναι όμορφο και μαγικό τόσο κοντά να κατοικείς
με κάποιον άγνωστο…
(Από τη συλλογή «Κρυμμένη Χώρα», 1924, στο βιβλίο «Σύγχρονη Σουηδική Ποίηση», πρόλογος-επιλογή-μετάφραση: Μαργαρίτα Μέλμπεργκ, επιμέλεια ποιημάτων: Κώστας Γ. Παπαγεωργίου, εκδόσεις Γνώση, 1994)
Η Karin Boye (Κάριν Μπόγιε) γεννήθηκε το 1900 στο Γκέτεμποργκ και αυτοκτόνησε το 1941. Σπούδασε στο Πανεπιστήμιο της Ουψάλας και εργάστηκε ως καθηγήτρια. Ήταν μέλος της συντακτικής επιτροπής του περιοδικού Spektrum. Συνεργάστηκε ως κριτικός της λογοτεχνίας στην εφημερίδα «Άρμπετετ» (Arbetet). Εξέδωσε τις ποιητικές συλλογές: «Σύννεφα» (1922), «Κρυμμένη Χώρα» (1924), «Οι Εστίες» (1927), «Χάριν του δέντρου» (1935), «Οι εφτά θανάσιμες αμαρτίες» (μεταθανάτια έκδοση 1941). Επίσης εξέδωσε τα πεζά: «Αστάρτη» (1931), «Η ικανότητα ξυπνάει» (1933), «Κρίση» (1934), «Συμφωνίες» (1934), «Πολύ λίγο (1936), «Καλλοκαίνη» και «Εκτός λειτουργίας» (1940).
BookSitting 