Προδημοσίευση από την ποιητική συλλογή «Εξάγγελος» του Γιώργου Κοζία, εκδόσεις Περισπωμένη

Ο Ελαφοκυνηγός

Χτύπα τα κρόταλα
Δαυίδ, χτύπα τις γκρανκάσες
και εικοσιένα αιώνες
τερατόμορφου ύπνου να ξυπνήσουν
πάλι συναθροισμένο
θα έρθει το σκοτάδι σαν το θεριό
με την σάλπιγγα της Κρίσης
και με χάχανα φριχτά θα μας δικάσει

Στόχοι είμαστε Κύριε
κι αστόχαστη η Τύχη μας περνά
Ανδρείκελα είμαστε Κύριε, κούκλες
στο διεθνές σκοπευτήριο της Τάξης

Χτύπα τα κρόταλα
Δαυίδ, χτύπα τις γκρανκάσες
κι αλύπητοι οι ήλιοι να αναγγείλουν
Το Κυνήγι της Ψυχής με Τόξο
στον κάμπο της πικρής Μαρέμμα
στους βάλτους των ανθρώπων
Δεν έχει εδώ άγιαν Όψη, θηρευτή μου

Η ζωή είναι μια αγρύπνια, Κύριε
ή ζήσ’ την ή παράτα την στις ερημιές
σαν ελαφίνα κι ο Ελαφοκυνηγός ας την σπαράξει.

Σπασμένο Ρέκβιεμ

Φτερόποδη η ζωή κι εμείς λαχανιασμένοι
μέσ’ στις ρωγμές του ύπνου
Είμαστε όλοι το ξέφτισμα του μύθου
για ενός λεπτού τιμή
για ένα άφες ημίν, για λίγο τράτο

Και ο θλιμμένος άγγελος
-τι θάμβος και τι πάθος –
το επιτύμβιο στολίζει κατά κράτος

Που να σαπίζει ο Κόμμοδος
και που ο Πετρώνιος Μάξιμος;

Σε ανύπαρχτο βασίλειο
μια κεφαλή γελάει σαρδόνια, πικρά
σαν τον κομμένο ροδανθό
μέσα σε κρύσταλλο Μουράνο

Δεν είναι καιρός για Ρέκβιεμ, αδελφέ
προς τι τα τύμπανα, προς τι οι δοξασίες;

Την μέθοδο δεν μάθαμε, μήτε γαλήνη βρήκαμε
Σαν καλαμιές λυγίζουμε
σαν τα σπαρτά καιγόμαστε, ψελλίζοντας τω Αγνώστω.