Εσείς πόλεις του Ευφράτη!
Δρόμοι στενοί της Παλμύρας!
Κι εσείς δάση από κολόνες στην απλωσιά της ερήμου,
Τι είστε αλήθεια;
Καθώς ξεπεράσατε τα όρια
Των θνητών που αναπνέουν
Τις κορφές σας
Πήραν
Των Ουρανίων ο καπνός και η φωτιά·
Τώρα κάθομαι κάτω απ’ τα σύννεφα (όπου
Το καθετί έχει μέσα του την ησυχία),
Κάτω από βαλανιδιές με τάξη φυτεμένες,
Στα μέρη όπου βόσκουν ελάφια,
Και ξένα μού φαίνονται και πεθαμένα
Των Μακαρίων τα πνεύματα.
(Από το βιβλίο «Ποιήματα» του Φρήντριχ Χαίλντερλιν, μετάφραση: Θανάσης Λάμπρου, εκδόσεις Αρμός, σ. 275)