Παρατημένα τα εργαλεία σκούριασαν
η ανέχεια σκέπασε τα ροζιασμένα χέρια.
Στην άκρη του ματιού
η ελπίδα μεγαλώνει.
Σήμερα θα φάμε ψωμί
αχνίζει καίει τον ουρανίσκο
καθώς καταπίνουμε τη σάρκα του.
Οι μεγάλοι αποφάσισαν
να κάνουμε τους κλόουν
ζωντανοί να συνεχίσουμε.
Το απόθεμα δύναμης μικραίνει,
η τροφή τελειώνει
όπως καθόμαστε αμέριμνοι.
Αγωνιούμε πότε
θα μας καλέσουν
να ξαναζωντανέψουμε
φορώντας τα ψεύτικα χαμόγελα,
τα στημένα αστεία,
τα χρωματιστά τα ρούχα.
Κλόουν τα κατάφερες και σήμερα
το υπέροχο ξεροκόμματο
σε περιμένει στην έξοδο.
Ίσως αύριο να φας ξανά
από σένα εξαρτάται…
είναι θέμα ευθύνης ατομικής.
Ο Δημήτρης Καρπέτης γεννήθηκε στην Ορμύλια Χαλκιδικής το 1969. Έχει σπουδάσει Γεωπονία στο Α.Τ.Ε.Ι. Θεσσαλονίκης και Θέματα Βιολογικής Γεωργίας σε Κ.Ε.Κ. Από το 2000 δουλεύει σε Δημόσια Υπηρεσία. Γραπτά του έχουν δημοσιευθεί σε πολλά λογοτεχνικά περιοδικά και ιστότοπους.
Φωτογραφία: Genaro Servín
BookSitting 