Ερημικός ο Αμπελώνας
κι ο νέος, που ολομόναχος τρυγούσε,
ρούχα του κάθιδρα στο χώμα πέταξε
να νιώσει λεύτερος.
Ολόγυμνο το στιβαρό του σώμα·
ηλιοκαμένο·
κι αυτός θύμιζε Διόνυσο
με Απόλλωνα μορφή.
Παράτησαν οι μέλισσες,
οι πεταλούδες, τα πουλιά,
τ’ άπειρ’ αρώματα των γύρω λουλουδιών
τους άγριους χυμούς των μαύρων στάφυλων
και κάθε χιλιοστό
απ’ τ’ όμορφο κορμί καλύψαν
ώρ’ αρκετή…
Όταν μακριά του ξαναπέταξαν
πάντοτ’ ολόγυμνος ο νέος ποθητός
το τρύγισμα συνέχισε
τελάρα ξέχειλα στα δυνατά μπράτσα σηκώνοντας
μ’ ολόγλυκους καρπούς._
Και δεν το αισθάνθηκε. (Το αισθάνθηκε;)
Τώρα στους ώμους του
δυο διάφαν’ ανοιγόκλειναν φτερά,
τα πόδια του στο χώμα δεν πατούσαν.
Η ανάγνωση του ποιήματος έγινε στην Πλατεία της Άφρας.
Επιμέλεια βίντεο: Μιχάλης Κούρκουλος.
Η πρώτη δημοσίευση του ποιήματος έγινε στο BookSitting.
Διαβάστε περισσότερα για τη δράση του BookSitting «Ποίηση παντού»
#ποίηση_παντού
Θαυμάσιο το ποιημα σου Αλεξία! » Κι η ποίηση είναι μια σκάλα φανταστικη για να κόψεις ένα ρόδο αληθινό» Τ.Λειβαδιτης.
Μου αρέσει!Μου αρέσει!