Απόψυξη ταχείας εφαρμογής
Μπορεί ο θόρυβος από ένα ψυγείο εν λειτουργία να αποτελεί ένδειξη ζωής; Ακούγοντας τους ήχους όπως αυτοί βγαίνουν από ένα ψυγείο παλαιάς ή νέας τεχνολογίας έχεις την εντύπωση πως από κάπου μακριά μεταφέρεται ο παλμός μιας βιομηχανικής μονάδας με τις γεννήτριες να δουλεύουν ασταμάτητα σαν να προβάλλει επιτακτικά η ανάγκη οι εναπομείναντες πόροι της φύσης να συλλεχθούν πριν κάποιο αναπάντεχο κακό οδηγήσει στην εξαφάνισή τους.
Ένας αόρατος μοχλός ανοίγει τις πύλες ενός νυχτερινού πορθμείου και κάτι ακαθόριστης μορφής αντικείμενα μετακινούνται από την μια πλευρά της θάλασσας προς την άλλη. Δεν πρόκειται για τα αινιγματικής ταυτότητας ξωτικά της νύχτας, αυτά για τα οποία τα μάτια της φαντασίας των εφηβικών χρόνων αδυνατούν να εξακριβώσουν την προέλευσή τους. Αυτός ο ελαφρά παραποιημένος βόμβος της συσκευής, μια αντλία θερμότητας, ο μηχανισμός της οποίας αρχίζει να παραπαίει παίρνοντας ανάποδες στροφές, όπως ο μεθυσμένος διαβάτης, φτάνοντας στα αυτιά μου σε στιγμές μεταμεσονύχτιας γαλήνης επαναφέρει στο θέατρο της μνήμης εικόνες πλασμένες από τις αισθήσεις του καλοκαιριού.
Περπατώντας μόνος ή με παρέα μετά την βραδινή διασκέδαση ανάμεσα στους ελαιώνες, εκεί όπου βρίσκονταν από την άλλη άκρη του κόλπου, έφθανε με την βοήθεια της θαλασσινής αύρας ένας σταθερά εξασθενημένος όσο και αργόσυρτος θόρυβος. Με την απόσταση που χώριζε όσους βρίσκονταν από την αντίθετη πλευρά του εργοστασιακού συγκροτήματος αποσπούσες στιγμιαία την εντύπωση ότι ο όποιος ήχος έφθανε για να γίνει αισθητός σε σένα θα μπορούσε να είναι ό,τι πιο ευχάριστο και καταπραϋντικό μαζί για ένα εγκέφαλο χτυπημένο αλύπητα στο εσωτερικό ενός αποχυμωτή, εξαιτίας της πολύωρης έκθεσης στους εκκωφαντικούς ήχους της υπαίθριας ντισκοτέκ. Τις καλοκαιρινές νύχτες το βουητό μοιάζει να βγαίνει μέσα από μια παρτιτούρα προσαρμοσμένη στο αστραφτερό χρώμα μιας κατάλευκης επιφάνειας, η οποία δεν απέχει και πολύ σε επίπεδο συνειρμών να σχηματίσει κάποιος την εικόνα μιας καλοσχηματισμένης τούρτας έτοιμης να προσφερθεί ως επιδόρπιο σε μια γιορταστική εκδήλωση, για την οποία δεν έχεις μάτια και αυτιά να την χαρείς στην ολότητά της. Αυτή η λευκή επιφάνεια του ψυγείου δεν διεκδικεί παρά μόνο να την αγγίζεις κάπου-κάπου ως φιλόστοργος εραστής καθώς γυρίζεις και στρέφεις το σώμα στη σύντροφό σου, έτοιμος να την ζητήσεις να χορέψετε για όσο ώρα αυτή της κάνει κέφι. Η ίδια θα σου το ανταποδώσει με εκείνη την αίσθηση δροσιάς που φέρνεις εύκολα στη σκέψη ακόμη και τις πιο κρύες νύχτες του χειμώνα.
Δεν είναι η ανάκτηση της χαμένης υπεροψίας ή οτιδήποτε άλλο κακόβουλης προέλευσης, αυτά που με κάνουν να πιστεύω ότι έχω αποκτήσει την κατάλληλη εκπαίδευση, τους ήχους να ξεχωρίζω όπως αυτοί βγαίνουν από τα ψυγεία. Θέλοντας κάπου να τους κατατάξω, στη συνέχεια, επιχειρώ να δώσω ονομασίες, τις οποίες μόνο εγώ αναγνωρίζω ως τέτοιες. Απόδειξη του πόσο εξοικειωμένος είμαι με αυτούς τους ήχους. Βιασύνη δεν έχω. Προχωρώ σε ένα είδος ξεκαθαρίσματος έχοντας για συντροφιά ήχους πέρα από την δικαιοδοσία της τεχνολογίας. Έναν ήχο τον οποίο φέρνω πιο συχνά στη σκέψη και συγχρόνως διοχετεύεται σε όλο το σώμα μια αίσθηση γαλήνης, είναι αυτός που όταν τον ακούω θυμίζει με μεγάλη βεβαιότητα μηχανή πλοίου. Καθώς αυτό πλέει με όλη την μεγαλοπρέπεια της ναυπηγικής τέχνης -και με τέτοια σταθερή ταχύτητα- στρίβοντας το πηδάλιο με τις πιο απαλές κινήσεις σαν να συμμερίζεται το σύνολο της φύσης το πόσο σημαντικό είναι να συμβάλλει όλος ο στόλος της εμπορικής ναυτιλίας στην ψυχική ηρεμία των πιο ευαίσθητων ανθρώπων. Μαλακώνει η σκληρή επιφάνεια του νευρικού συστήματος, ο ήχος αυτός όπως τον παρομοιάζω με νανουρίζει ευχάριστα κάθε βράδυ.
Υποψιάζομαι ότι η αυξομείωση του ήχου υποκρύπτει κάποια βλάβη του συστήματος. Είναι σε κάποιο μειωτήρα περιστροφής άγνωστης κατά τα άλλα κατασκευής ή κάτι επίκειται να συμβεί στο σύστημα απόψυξης αφού και αυτό και έχασε την ολύμπια υπομονή του; Αρμοδιότητα ενός έμπειρου ψυκτικού είναι εφόσον δεν έχω την υπομονή να εξετάζω τα σχετικά φυλλάδια. Ή να κάνω ελέγχους με την ακρίβεια σχολαστικής νοικοκυράς. Έχει και αύριο μέρα ο θεός, οι ζημιές είναι για να διορθώνονται στην ώρα τους…
Ο Σωτήρης Λέτσιος γεννήθηκε και μεγάλωσε στο Βόλο, στη σκιά του Πηλίου και της ιστορίας του. Εκεί έκανε τα πρώτα βήματα στην δημοσιογραφία για να ακολουθήσει αργότερα η εγκατάστασή του στην Αθήνα. Για πάνω από 30 χρόνια η ενασχόληση με εφημερίδες, περιοδικά, ραδιόφωνο καλά κρατεί γεμίζοντας την ζωή του με κάθε τι δημιουργικό και ενδιαφέρον. Συγχρόνως, είναι και οι δημοσιεύσεις σε λογοτεχνικά έντυπα που διεκδικούν και αυτές να αφιερώνει την ίδια προσοχή με τη δημοσιογραφία-την πρώτη του αγάπη.
BookSitting 