#70 | Μένουμε σπίτι και γράφουμε | Μαρία Μερόλλι

Το φως στο σκοτάδι μου

Παντού κυριαρχεί σκοτάδι
και όμως στην δική μου ψυχή μου τρεμοπαίζει λίγο φως.
Μα δεν μπορεί να ’χει απομείνει μόνο αυτό
κάπου θα υπάρχει και άλλο φως που θα γεμίσει τον τόπο χαρά,
κάπου θα κρύβεται φοβούμενο το τόσο σκοτάδι που κυριαρχεί στον κόσμο.
Γιατί όσο σκοτάδι και να έχει κάποιος μέσα του πάντα θα κρύβει ένα φως που αντανακλάει τον καλό του εαυτό,
έναν εαυτό που συχνά επιλέγει να μην προβάλλει στον έξω κόσμο παρά μόνο στο σπίτι σαν βρίσκεται μονάχος ο άνθρωπος.
Το φως τούτο που ’χω μέσα μου δεν αρκεί για να σώσει ολάκερο τον κόσμο,
τούτη η ψυχή δεν βαστάει πολύ ακόμα
βλέπεις κουράστηκε και αυτή να πολεμάει μονάχη το σκοτάδι.
Μα σαν γίνουμε πολλοί κανείς δεν μπορεί να σβήσει το φως που έχουμε μέσα μας
κανείς δεν μπορεί να επιβιώσει έχοντας μόνο σκοτάδι μέσα του
είναι αδύνατον μ’ ακούς, ψυχή μου;
Άντεξε λίγο ακόμα
άντεξε γιατί πρέπει να τους σώσουμε ακούς;
Μονάχοι δεν μπορούν,
τους ξεγέλασε βλέπεις το σκοτάδι και δεν βλέπουν το φως που κραυγάζει μέσα τους για ελευθέρωση.
Για λύτρωση επιτέλους.
Φυλακισμένο μα όχι για πολύ ακόμα μ’ ακούς;
Όχι για πολύ…
Θα πολεμήσω μέχρι τέλους για να σώσω ότι έχει απομείνει από τον καθένα.
Θα παλέψω με ακούς;
Αρκεί να περιμένεις,
αρκεί να μην τα παρατήσεις
να με περιμένεις στο τέλος του μονοπατιού
και σαν δεις ότι πλησιάζω, τρέξε κοντά μου.
Θα σου χαρίσω όσο φως έχω για να σώσω την ψυχή σου.
Θα θυσιάσω όλους μου τους ήλιους για σένα.

#menoumespiti_kai_grafoume