Φωτογραφία: David Yu
Κενό
Χθες το βράδυ προσπαθούσα να συναντήσω τον «ύπνο» κάτω από τα σκεπάσματα. Δύσκολο. Και έγινε ακόμη δυσκολότερο, όταν συνειδητοποίησα ότι αιωρούμαστε όλοι στο κενό.
Μπορείτε να σκεφτείτε τι θα κάνετε την άλλη εβδομάδα, τον άλλο μήνα στη δουλειά σας; Πότε θα συναντήσετε τους πελάτες σας; Όχι. ΚΕΝΟ.
Μπορείτε να σκεφτείτε τι θα κάνετε το καλοκαίρι; Άλλοτε τέτοια εποχή, αν δεν είχαμε ήδη αποφασίσει πώς θα περνούσαμε το καλοκαίρι μας, σε ποια παραλία θα κολυμπούσαμε, αρχίζαμε λίγο λίγο να το κουβεντιάζουμε. Τώρα; ΚΕΝΟ.
Πότε άραγε θα δω το δεύτερο εγγόνι, που περιμένουμε από μέρα σε μέρα να γεννηθεί και ν’ αγκαλιάσω την κόρη μου και να της ευχηθώ να χαίρεται το μωρό της; ΚΕΝΟ
Πότε άραγε θα δω το γιο μου, που ζει στην Αθήνα; ΚΕΝΟ.
Η ζωή αυτή τη στιγμή είναι δίχως ίχνος προγραμματισμού, μόνο το «σήμερα» μετράει, κάθε μέρα να είμαστε καλά, να βραδιάζει, να ξημερώνει η επόμενη μέρα και πάλι να βραδιάζουμε με υγεία. Δίχως προγράμματα και επιθυμίες τοποθετημένες χρονικά.
BookSitting 