[Διακόσμησα μια φυλακή]
Προτού ο κόσμος βυθιστεί στη λάσπη
ακόμη κι ένα χιλιοστό
μακριά απ’ την αγκαλιά και το φιλί
οδηγούσε με μαθηματική ακρίβεια
στον θάνατο.
Τώρα οι αποστάσεις άλλαξαν.
Ο ήχος της ζωής απομακρύνεται
Μαζί κι οι στίχοι των ποιημάτων
που γράψαμε τα καλοκαίρια.
Δεν αγγίζουμε πια τον ήλιο
δεν επιτρέπεται ούτε να τον κοιτάμε.
Το βλέμμα μας μολύνει τις ακτίνες του.
Παγιδευτήκαμε
στα κελιά που χτίσαμε
για να διαφυλάξουμε τους πόθους μας.
Έξω απ’ τα κάγκελα
τα πουλιά κοροϊδεύουν τον πλούτο.
Οι μέλισσες γεύονται τους χυμούς της φύσης.
Στους μέσα τοίχους
τα παιδιά κοιμούνται στα κλουβιά τους.
Η απέραντη γη δεν τα χωρά ελεύθερα.
BookSitting 