Tο BookSitting διάβασε το βιβλίο «Άκουσέ με» της Μανίνας Ζουμπουλάκη και γράφει την άποψή του.
Από την Αλεξία Καλογεροπούλου*
alexia.kalogeropoulou@gmail.com
Info: Μανίνα Ζουμπουλάκη, Άκουσέ με, εκδόσεις Παπαδόπουλος, 2018.
Μια σύγχρονη ιστορία αφηγείται η Μανίνα Ζουμπουλάκη στο «Άκουσέ με» το δεύτερο αστυνομικό βιβλίο της μετά το «Κάτι μου κρύβεις» (εκδ. Παπαδόπουλος), με κεντρικό χαρακτήρα όχι κάποιον πολυμήχανο ντετέκτιβ αλλά μια χαρισματική, καθημερινή (σχεδόν) γυναίκα: τη Δώρα.
Η συμπαθής ηρωίδα, που μας πρωτοσυστήθηκε στο «Κάτι μου κρύβεις», ζει μια καθόλου εύκολη ζωή ως εργαζόμενη ξεναγός μερικής απασχόλησης και διαζευγμένη μητέρα δυο παιδιών, ενός μετέφηβου και μιας έφηβης με τα προβλήματα και τις ιδιομορφίες που συνεπάγεται η μεταβατική ηλικιακή περίοδος που διέρχονται.
Η Δώρα θα μπορούσε να είναι μια συνηθισμένη γυναίκα που προσπαθεί να ισορροπήσει, μεταξύ άλλων, ανάμεσα στη σχέση της με τα παιδιά της, τον γκέι πρώην σύζυγό της και την κολλητή φίλη της, τον μητρικό ρόλο, τις ερωτικές σχέσεις, τα έξοδα διαβίωσης, τον φόβο της ανεργίας και τις συνθήκες ζωής στο κέντρο της Αθήνας που κάθε άλλο παρά ειδυλλιακές περιγράφονται.
Αυτό που τη διαφοροποιεί εντελώς είναι το εκ γενετής χάρισμα που διαθέτει να βλέπει αποκαλυπτικές εικόνες γεγονότων που έχουν συμβεί στο παρελθόν, συμβαίνουν τώρα ή πρόκειται να συμβούν στο μέλλον. Αυτή η ιδιαίτερη ικανότητά της άλλοτε αποδεικνύεται πολύ χρήσιμη, όταν τη βοηθά να προστατεύσει μια ανθρώπινη ζωή ή όταν συμβάλει στην εξιχνίαση κάποιου μυστηριώδους εγκλήματος, και άλλοτε πολύ στενάχωρη και ενοχλητική, όταν την αναγκάζει να βλέπει ακούσια εικόνες που στοιχειώνουν τον νου και τη ζωή της και την εμπλέκουν με εγκλήματα με τα οποία δεν θέλει να έχει καμία σχέση.
Έτσι, στο «Άκουσέ με», αν και η Δώρα δεν επιθυμεί καθόλου να ασχοληθεί με τις δολοφονίες των αστέγων που συμβαίνουν όλο και συχνότερα στους δρόμους της Αθήνας, μπλέκεται άθελά της με αυτές ενώ ξεναγεί μια παρέα γυναικών από τη Σουηδία στα αξιοθέατα της πόλης. Η Δώρα, επηρεασμένη από τις εικόνες που βλέπει χωρίς να μπορεί πάντα να εξηγήσει, αντιμετωπίζει όλον τον κόσμο με καχυποψία προσπαθώντας να «ακούσει» την αλήθεια πίσω από το ψέμα, ενώ παράλληλα ζει την περίπλοκη καθημερινότητά της.
Πρόκειται για μια σύγχρονη ιστορία που αφορά το παρόν. Περιγράφει την Αθήνα του καιρού μας, με όσα αγαπάμε και όσα αντιπαθούμε σε αυτή τη λατρεμένη πόλη που δείχνει συχνά να παραπαίει ανάμεσα στην παρακμή και στη λάμψη. Ο αναγνώστης αναγνωρίζει τις γωνιές που περιγράφει η συγγραφέας, τους δρόμους, τα μνημεία, νιώθει σαν να περπατά στο αθηναϊκό κέντρο βήμα βήμα παρέα με τη Δώρα και τους άλλους χαρακτήρες που συμπληρώνουν την αφηγηματική δράση.
Βρήκα πολύ ενδιαφέρον ότι, όπως και στο «Κάτι μου κρύβεις», κάθε κεφάλαιο αρχίζει με μια ιστορία από την ελληνική μυθολογία που περιστρέφεται γύρω από ένα μυθικό πρόσωπο ή θεότητα, κάτι που αφενός προϊδεάζει τον αναγνώστη για το περιεχόμενο της αφήγησης που θα ακολουθήσει και αφετέρου υπογραμμίζει την αντίθεση ανάμεσα σε αυτό που ήταν κάποτε η Αθήνα και σε αυτό που είναι τώρα, ανάμεσα στον μύθο και στην πραγματικότητα.
Το «Άκουσέ με», όπως άλλωστε και τα περισσότερα βιβλία της Μανίνας Ζουμπουλάκη, είναι γραμμένο σε γλώσσα απλή, ζωντανή, καθημερινή, διανθισμένη με έξυπνο χιούμορ και στοιχεία της σύγχρονης «αργκό», που ταιριάζει πλήρως με την προσωπικότητα των ηρώων της.
Οι χαρακτήρες είναι αληθοφανείς, με «σάρκα και οστά», άνθρωποι που έχουμε συναντήσει ή θα συναντήσουμε κάποια στιγμή στη ζωή μας. Η συγγραφέας κατορθώνει να περιγράψει με εντυπωσιακή ακρίβεια τις κινήσεις τους, το παρουσιαστικό τους, μικρές, ανεπαίσθητες λεπτομέρειες που τους χαρακτηρίζουν, και αποτυπώνει έξοχα τα συναισθήματά τους.
Αν αφαιρέσει κανείς το χιουμοριστικό πέπλο με το οποίο η Μανίνα Ζουμπουλάκη έχει τυλίξει την ιστορία της κατορθώνοντας να «ελαφρύνει» την ατμόσφαιρα όταν αρχίζει να βαραίνει αρκετά από τα προβλήματα που αντιμετωπίζουν οι ήρωές της και από τα σκοτεινά και ειδεχθή εγκλήματα, θα διαπιστώσει ότι πρόκειται για ένα βιβλίο που δίνει τροφή για αναστοχασμό γύρω από σημαντικά ζητήματα του ανθρώπινου βίου.
Φτάνοντας στο τελευταίο κεφάλαιο, ο αναγνώστης καταλαβαίνει ότι θα υπάρξει συνέχεια, αφού, όπως όλα δείχνουν, το χάρισμα της Δώρας έχει κληροδοτηθεί στον γιο της. Αναμένουμε!
BookSitting 